Ο ΣΚΟΠΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΓΙΑΣΕ ΤΑ ΜΕΣΑ…

Του Μιχάλη Πούλου*

Πριν από περίπου επτά χρόνια αποφάσισα να επενδύσω σε αυτό που ονομάζεται ποιότητα ζωής. Θέλησα να ζήσω πλέον σε ένα μέρος όπου δεν θα αναγκάζομαι να ακολουθώ τον τρελό ρυθμό της Αθήνας και τη συνεχή πίεση που η ζωή της μεγαλούπολης επιβάλει. Μεγάλη ευκαιρία μού δόθηκε όταν η επιχείρηση του καζίνο μου ζήτησε να παραιτηθώ από την τότε εργασία μου και να συνεργαστώ μαζί της. Την ευχαριστώ γι’ αυτό. Από τότε έως σήμερα, ευχαριστώ την τύχη μου που με έφερε στο Λουτράκι. Ευχαριστώ, γιατί πέραν μίας υπέροχης πόλης και της ευρύτερης περιοχής της, που ο Θεός προίκισε με αμέτρητες ομορφιές, μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους φιλόξενους με γνήσια και άδολη καλοσύνη, με ανοιχτό μυαλό, αλλά κατά κύριο λόγο με πολύ ψηλά πρότυπα, σε σχέση με την δημοκρατικότητα και την πολιτική ηθική των αντιλήψεών τους. Μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με προσωπικότητες που σε άλλες συνθήκες θα κοσμούσαν το προσκήνιο της κεντρικής πολιτικής μας σκηνής. Όπως, βέβαια, συμβαίνει σε κάθε ζωντανό κοινωνικό σύνολο, έτσι και στην περίπτωση του δήμου Λουτρακίου – Περαχώρας, υπάρχουν και τα παραδείγματα των ακριβώς αντίθετων χαρακτήρων που διακρίνονται από δολιότητα, μικροψυχία και έντονο «κιτρίνισμα ψυχής». Ευτυχώς, αποτελούν μία θλιβερή μειοψηφία που υπάρχει για να επιβεβαιώνει τον κανόνα. Πρόκειται για τόσο αμυδρή μειοψηφία που μετριέται στα δάχτυλα του ενός και μόνο χεριού.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους με τους οποίους έχω τις όποιες πολιτικές διαφωνίες κι αντίθετες απόψεις. Η διαφορετικότητα, άλλωστε, είναι μέρος της ζωής. Η δε ανταλλαγή επιχειρημάτων -όσο σκληρή και αν είναι- αποτελεί πάντα κινητήριο μοχλό για πρόοδο.

Δεν αναφέρομαι στους ανθρώπους της Παρέμβασης και τον ατυχή Γιώργο Γκιώνη, αφού οι διαφωνίες μας είναι αυστηρά πολιτικές. Φυσικά, δεν αναφέρομαι στα υπόλοιπα πρόσωπα των δημοτικών συμβούλων, με δεδομένου ότι: «τόσα ξέρουν ,τόσα κάνουν». Θα συνηγορούσα σε αδικία, αν κατηγορούσα τα «ρετάλια» της πρώην κραταιής παράταξης τους για συνειδητό ξεπούλημα προς ίδιον όφελος (ίσως με μία εξαίρεση).
Δεν αναφέρομαι σε αυτή τη κατηγορία πολιτών αφού μαζί τους οι διαφορές μου περιορίζονται αυστηρά σε ζητήματα τοπικής αυτοδιοίκησης και πολιτικών επιλογών.
Οι χαρακτηρισμοί «κιτρίνισμα ψυχής» - μικροψυχία - δολιότητα, είναι απίστευτα σπάνιο να συνυπάρχουν σε ένα πρόσωπο κατά συνέπεια δεν μπορεί τέτοια μοναδικά «κομμάτια» ανθρώπων -φορέων να βρίσκονται εν αφθονία. Συνήθως, ξεπουλάνε σε πλειοδοσίες τα πιστεύω τους. Επίσης, χαίρονται να θίγουν πρόσωπα, επειδή απλά δεν γουστάρουν στα αφεντικά τους, ακολουθούν μεθόδους που χρήζουν συγνώμης από τους δημότες, κάποιες φορές (ίσως όχι άδικα) τους παρομοιάζουν οι πολίτες με τους κατοχικούς κουκουλοφόρους. Μερικές φορές, οι τοπικοί άρχοντες της Κορίνθου και του Λουτρακίου τους ονομάζουν «εχθρούς της πόλης τους»!.. Κάτι θα ξέρουν αυτοί.
Όπως είπα, πρόκειται για μία θλιβερή μειοψηφία που αγωνιά να κάνει μεγάλο θόρυβο, να κάνει αισθητή της παρουσία της με μοναδική πρόθεση να βλάψει ανθρώπους, ζωές, μήπως και έτσι δώσει νόημα στη θλιβερή ύπαρξή της. Ξέρω ότι δεν αναρωτιέστε για ποιους πρόκειται, αφού η τοπική Λουτρακιώτικη καθημερινότητα έχει ταιριάξει από χρόνια τα ανάλογα ονόματα. Αν παρ’ όλα αυτά συνεχίζετε να αναρωτιέστε θα σας δώσω την οδηγία που φίλοι Λουτρακιώτες μου έδωσαν πριν χρόνια:
Βγες στα καταστήματα της πόλης και ρώτα:
- Ποιός ηλικιωμένος με παρασκηνιακή εμπλοκή στα κοινά είναι κακόψυχος;
- Ποιός είναι αυτός όταν είχε ετερόφωτη εξουσία, έκαψε κόσμο;
- Ποιός έδινε προτεραιότητα πάντα στο προσωπικό του μικροσυμφέρον;
Εντελώς τυχαία, ακόμη και σήμερα, οι απαντήσεις αναφέρουν το ίδιο όνομα!..
- Αν πάλι, ρωτήσετε στην πόλη ποιός τιμολογεί την γνώμη του;
- Ποιός βουτάει την πένα του στην ανυποληψία;
- Ποιός αναθέτει την αξιοπρέπειά του στους δικηγόρους του καζίνο;
- Ποιός κινείται στη σκιά, γιατί δεν διαθέτει το ανάστημα να βγει στο προσκήνιο;
Εντελώς συμπωματικά, η πόλη θα απαντήσει ένα και μόνο όνομα. Ακριβώς αυτό που σκέφτεστε.

Η προεκλογική περίοδος είναι μια περίοδος όπου στο όνομα της πολιτικής ζύμωσης και αντιπαράθεσης, χρησιμοποιούνται δυστυχώς, ακόμη και τέτοιοι χαρακτήρες. Είναι ευθέως ανάλογο, του πολιτικού ήθους του κάθε υποψήφιου, οι μέθοδοι αντιπαράθεσης που υιοθετεί.
Αν δηλαδή, ένας υποψήφιος είναι πουλημένος σε συμφέροντα ξένα προς το δήμο, ξέρουμε ποιος «δημοσιογράφος» θα τον προβάλει
Αν μία παράταξη ξέμεινε από σωστούς συνεργάτες ξέρουμε σε ποιόν γηραλέο λασποδιανομέα θα ακουμπήσει.
Αν πάλι μια παράταξη θέλει να καταφύγει στην ανώνυμη δημοσιογραφία ξέρουμε σε ποιόν θα αναθέσει την κεντρική σελίδα του (ο θεός να το κάνει) εντύπου της.
Αν ένας αποτυχημένος πρόεδρος Δημ. Συμβουλίου θέλει να βελτιώσει την πολιτική εικόνα του ξέρουμε σε ποιόν « Γκαιμπελίσκο» θα το αναθέσει.
Αν ένας υποψήφιος δήμαρχος θέλει να εξαγοράσει «φωνές» δημοσιότητας ξέρουμε ποια πρωτοσέλιδα είναι για πούλημα.
Αν μία εταιρεία θέλει να επηρεάσει την τοπική κοινωνία προς ένα υποψήφιο ξέρουμε ποιους ψευτοδημοσιογράφους θα πληρώσει και πόσο!..
Δυστυχώς, για αυτά τα παράσιτα της περιοχής, έχουν γίνει πια πολύ γνωστοί.
Δυστυχώς, γι’ αυτούς, οι υποψήφιοι δήμαρχοι στην πλειοψηφία τους, είναι και ικανοί, αλλά και υψηλών προδιαγραφών και προτύπων. Κατά συνέπεια δεν τους έχουν ανάγκη.
Σε κάθε περίπτωση όλοι πλέον γνωρίζουν ότι το να ταυτίσει κάποιος υποψήφιος την επικοινωνιακή του στρατηγική με αποβράσματα, όπως αυτοί για τους οποίους μιλάμε (ξέρετε εσείς για ποιους λέω) θα τον χαρακτηρίσει και θα γίνει η ταφόπλακά του.
Λοιπόν κύριοι κάθε λογής πουλημένοι - μικρόψυχοι - οπαδοί συνταξιοδοτημένης φιλοσοφίας, καθίστε στο προσφιλές σας περιθώριο, δεδομένου ότι:
- Μόνο ζημιά μπορείτε να προκαλέσετε.
- Μόνο ζημιά σε όποιον ακόμη και σήμερα, έτος 2010, ζητάει τις υπηρεσίες σας.
- Μόνο ζημιά στο πολιτικό περιβάλλον.
- Μόνο ζημιά στο δήμο που μεγαλόψυχα σας δέχτηκε τόσα χρόνια και εξακολουθεί από λύπη και μόνο να σας ανέχεται ακόμη!

*Ο Μιχάλης Πούλος, είναι οικονομολόγος.
(300710)
Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Return top