ΚΟΥΙΖ
Γιατί στο Σχίνο πίνουν επιτραπέζιο νερό με μπουκάλια από μία πηγή και την προέκτασή της σε μια βρύση; Τι κάνει η ανίκανη δημοτική αρχή του ανύπαρκτου Κώωτση και την πολιτική νερού;
(030712)
Είπαν…
«Κώωτση, οι δικηγόροι στην Κορινθία γελάνε που σ’ έχουν πείσει τα συμφέροντα να μετατρέψεις το Λουτράκι σε "σκαταποθήκη" και βοθρατζίδικο του Κορινθιακού κόλπου. Το καφέ σου όνειρο πάντως χαλάει και τα € 10.000.000 που ίπταντο πάνω από τον Κορινθιακό και κάποιοι τα παρακολουθούσαν που θα καθίσουν, ήδη τα παίρνει ο Μαΐστρος…»
Επίσης όλοι γελάνε με το ξεπούλημα των συμφερόντων του τόπου, τόσο με τη γνωμοδότηση Τσοβόλα, όσο και με την αντικατάσταση των αγωγών που έκανες και χάρισες τα € 650.000 και βάλε. Κώωτση, πήγαινε μια βόλτα στο αίθριο του Πρωτοδικείου Κορίνθου ή στα γύρω καφέ και να διαπιστώσεις το γέλιο που πέφτει…
(030712)
ΠΟΙΟΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΕ 2 ΔΙΚΟΓΡΑΦΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ;
Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ;
Η ΕΞΩΝΗΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΘΕΤΗ ΣΥΜΦΥΤΗ
ΜΕ ΤΑ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΑ ΨΕΥΔΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ...
Του Δημήτρη Καραπατά*
Ξερνάει πολιτικό θειάφι ο Κώστας Λογοθέτης αφού χωρίς καμία προσπάθεια ενδογενοποίησης ενός πεδίου ανάπτυξης, χωρίς κεϋνσιανές ρυθμίσεις προκειμένου να αμβλύνει την κοινωνική δυσαρέσκεια, αλλά κυρίως χωρίς να διαθέτει το όμαιμον και το ομότροπον με το λαϊκό φρόνημα, ο δύστροπος Κώστας Λογοθέτης δυσανασχετεί από τις αντιδράσεις των επιλογών του και μετατρέπει το περιβάλλον σε συγκριτικό πλεονέκτημα υπέρ του ιδίου όφελος και προάγει τον νεποτισμό, αφού σφετερίζεται το αξίωμα του με συγγενείς, φίλους και μάλιστα αναντίρρητος.
Η εξωνημένη εξουσία του Λογοθέτη και οι ασυνάρτητες πολιτικές κραυγές των οξύφωνων και παράταιρων πολιτικών, καταγγέλλουν αλλήλους για την κακή κατάσταση του δήμου, ενώ δεν λένε τίποτα για την ταμπακιέρα της ανάπτυξης κάνοντας τους πολίτες επιθετικά δύσπιστους και καχύποπτους στην κάθε τους γενικόλογη πρόταση για το καλό του δήμου.
Ομονοώντας την παθογένεια της σημερινής διοίκησης που χωρίς όρια αθύρει με τα συμφέροντα του τόπου και όχι στο δέον ή το ευκταίον κατά το δοκούν, ο έλεγχος πρέπει να συνεχιστεί με αμείωτη ένταση, ώστε να κατανοήσουμε πλήρως που φτάνουν τα ευχολόγια, τα αναίσχυντα ψεύδη και οι εκφοβιστικές τους κινδυνολογίες.
Οι πολίτες του δήμου δεν πρέπει να παρασύρονται από την συγκινησιακή συνιστώσα του δακρύβρεχτου και πολύ μελό Κώστα Λογοθέτη που ολολύζει και ολοφύρεται για να του επιτρέψουμε οι πολίτες να επιβάλει τις απόψεις του που όχι μόνο δεν διαθέτουν θάμπος, βαρύτητα, κύρος και πολιτισμό, αλλά είναι ψυχόρμητες και επιλογές μιας τρικυμίας εν κρανίο που πρέπει κάποιος επιτέλους με κάποιον τρόπο να κατευνάσει.
Η σημερινή διοίκηση Λογοθέτη είναι σύμφυτη με την επικινδυνότητα, τη διαφθορά, τις πλάνες και για να αυξήσει την ισχύ της καλεί τους πολίτες να την ασπαστούν για να τους σώσει. Οι πολιτικές επιλογές της δημοτικής παραφυάδας Λογοθέτη δεν εμπεριέχουν εγγενή ειρηνικότητα κι ως εκ τούτου το κάλεσμα στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο για ειρηνοποίηση της πολιτικής σκηνής του τόπου του αλάρυγγου για τις προεκλογικές δεσμεύσεις δημάρχου, δεν μπορεί να βρει πρόσφορο έδαφος να διανθίσει, αφού είναι ο ίδιος που με τις ασταμάτητες αβελτηρίες του κυρτώνει προς τα πάνω την πολιτική του λαίλαπα που πυροδοτεί την θρυαλλίδα της πόλωσης. Ενώ διαρκώς το περιχαρακωμένο πολιτικό προσωπικό του Λογοθέτη βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντα του πολίτη και αποτελούν το επιστέγασμα και την γενεσιουργό αιτία της βαθιάς καταβαράθρωσης του τόπου αλλά και της ριζικής υποτίμησης της καθημερινότητας του πολίτη.
Οι μυριάδες αστοχίες και τα πολλά λάθη του πολύτροπου δημάρχου στην καταστροφή κυοφορούν υποψίες ότι μπορεί και να μην είναι ακούσιες και τόσο (αθώες;) κι ενδέχεται να εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες αφού ήδη έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι η αειπάρθενη διοίκηση δεν είναι σύμφυτη με τον Λογοθέτη.
Η σημερινή διοίκηση χρειάζεται κατ’ επειγόντως περιαγωγή προς το ήθος, την Δημοκρατία, τη νομιμότητα και την αξιοπρέπεια. Οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη τους σακατεμένους κώδικες, τη μπαταρισμένη διοίκηση και τις εύηχες υποσχέσεις του αγκαθερού πολιτικά Λογοθέτη, που είναι πασιφανείς ότι είναι πλαστές. Ούτε την οχλοκρατία (τύπου Γιωργάκη Δέδε), αλλά και τις διαταγές σε φρικαλέα ελληνικά της κουστωδίας Λογοθέτη που συμβάλουν ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως στην αποκανονικοποίηση του δήμου.
Η σκληρή τους τιμωρία είναι σίγουρο ότι θα είναι η απόσυρση τους από την πολιτικά ζωή όταν θα προσπαθήσουν να διαβούν την στενωπό της λαϊκής βούλησης και επιλογής.
Ο πολίτης ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τω μετέχειν κρίσεως κι αρχής.
Αριστοτέλης
Πράττε μεγάλα μη υπισχνούμενος τα μεγάλα…
Πυθαγόρας
* Ο Δημήτρης Καραπατάς, είναι επιχειρηματίας.
(030712)
«ΜΕ ΞΕΝΑ ΚΟΛΛΥΒΑ» ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ
ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΥΔΡΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟΥ…
Γράφει ο conpater*
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια η απλά φήμη. Κυκλοφόρησε, πως στο υδροθεραπευτήριο θα απασχοληθούν άτομα, τα οποία θα βρίσκονται στους επιτυχόντες κάποιας ΜΚΟ, της οποίας τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν μέσα στην εβδομάδα.
Στην προκήρυξη, πουθενά δεν αναγράφονταν θέσεις για το υδροθεραπευτήριο, τουναντίον θα έλεγα, πως ξεκάθαρα όλες οι θέσεις είχαν να κάνουν μ’ απασχόληση που δεν έχουν καμία σχέση με δήμο, δημοτικές επιχειρήσεις κ.τ.λ.
Να σημειωθεί, πως λόγω επιδότησης του συγκεκριμένου προγράμματος από τον ΟΑΕΔ, με τη λήξη της σύμβασης απασχόλησης, δεν θα υπάρχει επιδότηση ανεργίας. Είναι το νέο κόλπο που έχει «εφευρεθεί», για να σταματήσει πλέον ο ΟΑΕΔ να επιδοτεί ανέργους, αφού πλέον λεφτά δεν υπάρχουν.
Είναι αλήθεια κ. δήμαρχε, πως έχετε κατά νου κάτι τέτοιο; Το ότι η Λουτράκι Α.Ε., είναι φόρα παρτίδα «μέσα», το ξέρουν και οι Βεδουΐνοι στα κεντρικά της Αραβίας. Αν αρχίσουμε και καταφεύγουμε σε σπασμωδικές κινήσεις, το τέλος της θα έρθει μια ώρα αρχύτερα. Τη «βιτρίνα» της πόλης, δεν θα την λειτουργήσεις με «ξένα κόλλυβα», γιατί θα ανοίξεις μια άνευ προηγουμένου ιστορία, που μόνο καλό τέλος δεν θα έχει.
Η πρόθεση μου δεν είναι να σου κάνω αντιπολίτευση, ούτε έχω κάτι προσωπικό μαζί σου. Βλέπω, όμως, πως κανείς δεν σ’ ενημερώνει επαρκώς για ζητήματα που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης. Κι έρχομαι και σε ρωτώ, πότε ήταν η τελευταία φορά που πήγες στις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού, έκανες μια βόλτα να δεις ο ίδιος σε ποιά τραγική κατάσταση βρίσκεται;
Αν ολόκληρη η εγκατάσταση καταρρεύσει, ίσως η ζημιά να είναι μη αναστρέψιμη και να χρειασθούν πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που έχετε υπολογίσει.
Μήπως είναι καιρός να βάλουν και κάποιοι «άλλοι» το χέρι στην τσέπη;..
* Ο conpater, είναι φίλος αναγνώστης του loutraki-press.
(030712)
Η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ «ΑΙΣΘΗΣΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ»
ΣΤΗ ΛΟΥΤΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ
Του Δημήτρη Κεφαλά*
Είναι λυπηρή και προκαλεί μένος η κατάσταση στο Λουτράκι τα τελευταία χρόνια.
Το Λουτράκι των παιδικών μας χρόνων έχει αλλάξει άρδην και προκαλεί σε εμάς έκπληξη η αδιαφορία και οι συστηματικές ενέργειες που γίνονται για να πέσει και το τελευταίο Ιερό. Τελευταίο Ιερό νοώντας ότι έχει απομείνει στο φυσικό περιβάλλον, αλλά και τα αυτονόητα σε σχέση με την αισθητική και με την ανθρώπινη συμβίωση. Θα αναφερθώ σε αυτό το ιερό σαν μέτρο ή κριτήριο εντοπισμού μιας πραγματικότητας που παρακαλούμε να υπάρξει. Μια πραγματικότητα να ξεπερνάει την τύρβη της χρησιμοθηρίας και ιδιοτέλειας και η οποία να λειτουργεί σαν άξονας αναφοράς της ευθύνης των ανθρώπων κι ως μέτρο για να κρίνονται και να αξιολογούνται οι πράξεις και οι ιεραρχήσεις του. Πρέπει να επισημάνω ότι είναι δύσκολο να οριστεί με έννοιες η «αίσθηση του ιερού» κι ακόμη δυσκολότερο να καταστεί κοινό κτήμα. Χρειάζεται μακρά διαδοχή γενεών, ίσως για αιώνες πολλούς, προκειμένου να φτάσει να λειτουργεί σε μια κοινωνία η «αίσθηση του ιερού». Κι αρκούν ελάχιστα χρόνια για να χαθεί αυτή η «αίσθηση» όπως λένε οι σοφοί. Από την αρχαία κιόλας εποχή, το Λουτράκι ήταν τόπος ιερός: Χώρος φροντίδας του σώματος και της ψυχής, μέρος της ξακουστής Κορίνθου, πλησίον της Αττικής όπου γεννήθηκε η Πόλη, η Πολιτική, άνθησε η κριτική σκέψη, η τέχνη και οι επιστήμες. Το φως, η βλάστηση, το χώμα και η θάλασσα δέθηκαν οργανικά με τα παλιά χτίσματα, με τους περιώνυμους τόπους των συλλογικών κατορθωμάτων, ένας ιερός τόπος. Άρκεσε μία και μόνη γενιά Νεοελλήνων με χαμένη την αίσθηση του ιερού και το Λουτράκι τείνει να μην υπάρχει πια ούτε σαν ιστορικό τοπίο ούτε σαν βιώσιμο φυσικό περιβάλλον.
Από το 1946 οι παππούδες μου έχουν εξοχικό στο Λουτράκι, εποχές που ούτε καν οι μισοί σημερινοί «γηγενείς» Λουτρακιώτες είχαν επισκεφτεί το μέρος, ύστερα οι γονείς μας, οι συγγενείς, εμείς, περνάγαμε και περνούμε εδώ αρκετούς μήνες του έτους, συνεπώς έχουμε δικαίωμα να μιλήσουμε για τον τόπο αυτό έχοντας μνήμη για τις αλλαγές που έχει βιώσει και επειδή τον πονούμε πολύ παρ’ ότι δεν καταγόμαστε από αυτόν. Άλλωστε ποιος κατάγεται από το Λουτράκι και αν κατάγεται κάποιος από μέρος κοντινό και θεωρεί τον εαυτόν του Λουτρακιώτη διότι είχαν οι δικοί του χωράφια εδώ παλιά, γιατί αυτομάτως να έχει περισσότερα δικαιώματα από εμάς; Εγώ δεν είχα δικαίωμα κι επιρροή στην εξέλιξη του μέρους και ούτε έμενα 12 μήνες το χρόνο, αλλά εκείνοι καταστρέψανε και καταστρέφουνε, ζουν και εργάζονται εδώ και νιώθουν ανώτεροι από εμένα που έρχομαι ως παραθεριστής. Να τα βράσω όλα αυτά. Είμαι περήφανος που δεν είμαι Λουτρακιώτης είμαι περήφανος που δεν συνδέομαι με καταστροφές ιερών. Εγώ δεν παρενέβην στο περιβάλλον. Σημειολογικά ίσως. Πραγματικά όχι. Τι έγινε από τότε; Όπου υπήρχε χώρος κτίστηκαν κακόγουστες πολυκατοικίες χωρίς όρια και σταθμά, δείγματα νεοπλουτίστικου επαρχιωτισμού, όγκοι βάναυσοι χωρίς αισθητική και αξιοπρέπεια καταπάτησαν το φυσικό χώρο, το πλήθος συνέρρεε ολοένα και μια βιομηχανία κέρδους και αλόγιστης «ανάπτυξης» κτιζόταν εις βάρος της ιερότητας του τόπου. Η καταστροφή είχε αρχίσει με αμείωτο ρυθμό. Ο χώρος άλλαζε καθημερινά. Επέκταση προς την θάλασσα, το βουνό το δάσος και τα ρέματα. Από όλες τις μεριές.
Κι όμως εγώ που γεννήθηκα το 1979, παρότι γνωρίζαμε πλέον ότι δεν παραθερίζαμε σ’ ένα μέρος με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής, βίωνα το Λουτράκι μ’ ένα τρόπο μέγιστης χαράς και σχετικής συνύπαρξης με τη φύση, λόγω της θάλασσας, των νερών και της επαφής με το χώμα το οποίο υπήρχε ελεύθερο ακόμη σ’ αρκετά σημεία την δεκαετία του ’80 αλλά και του ’90. Την εποχή εκείνη στο Λουτράκι, επίσης, ζούσαν πολλοί άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, κυριαρχούσε η ευγένεια, οι καλοί τρόποι, οι άνθρωποι ντυνόντουσαν αναλόγως, οι μαμάδες έπλεναν τα ρούχα στα κοινά πλυντήρια, πήγαιναν στο φούρνο της γειτονιάς το φαΐ για ψήσιμο, θεωρούνταν παράνομο να πάμε στα «ηλεκτρονικά», ήταν χαρά μας να πηδήξουμε τα βραχάκια για να δούμε λαθραία σινεμά, υπήρχαν ελεύθερα σύκα, λεμόνια και πεπόνια από τις άκριες της πόλης, μουσική το βράδυ στην κατάλληλη ένταση και πολυποίκιλη, καντάδες, κόσμος με τις δικές τους πολύχρωμες ομπρέλες και καρέκλες στην παραλία, εξωτικό ταξίδι στη λίμνη, στο φάρο, στην πίσω μεριά του βουνού, ψάρεμα, αχινοί, ποδήλατο στα πάρκα, στα στενά, στις πυλωτές, στο χώμα, παιχνίδι στα πεζοδρόμια, στην εξέδρα, βουτιές από τον μόλο, σεβασμός στον υπερήλικα διαχειριστή της πολυκατοικίας, ασφάλεια στην μετακίνηση κατά μήκος της πόλης, ασφάλεια για παιχνίδι, για επικοινωνία, τυχερά παίγνια και σκάκι στις λέσχες και στα ξενοδοχεία κ.λπ. Υπήρχε μια ελευθερία αλλά και τάξη, μια ημιαστική ζωή αλλά και η αγνότητα του παραθερισμού, μια πολυκοσμία με εκλεπτυσμένα στοιχεία και ταυτοχρόνως μια ανεμελιά, σεβασμός στις συνήθειες του ανθρώπου που ερχόταν για διακοπές, σεβασμός στους γέροντες, ικανοποίηση στις επιταγές των υπολοίπων, στα ακούσματα, στις ανάγκες, ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό που κάλυπτε κάπως την ασχήμια των παλιών πολυκατοικιών. Υπήρχε δηλαδή ένας σεβασμός τουλάχιστον των ελάχιστων δικαιωμάτων, της ελάχιστης αισθητικής, της ελάχιστης ποιότητας ζωής και επιπλέον να αναφέρω ότι η αλλαγή από την προηγούμενη κατάσταση διήρκησε 50 χρόνια περίπου.
Επίσης υπήρχε ένα πολιτιστικό θερινό πρόγραμμα γιομάτο, αλλά παρατηρούσαμε ότι τέτοιο πρόγραμμα δεν υπήρχε τους άλλους μήνες. Το μέρος σαν να νέκρωνε όταν έφευγε όλος αυτός ο κόσμος. Μέσα σε αυτή την χειμερινή άπνοια προστέθηκαν και άλλοι «γηγενείς» Λουτρακιώτες και κάποιοι από το εξωτερικό. Επίσης αρκετοί νέοι της περιοχής το μόνο όνειρο που είχαν ήταν να πάνε στην Αθήνα και όσοι μένανε να ξεζουμίσουν τους παραθεριστές, δεν γνωρίζανε δηλαδή τα καλά του τόπου τους και είχανε μεγαλώσει λες και είχαν μοναδικό σκοπό τη δημιουργία κέρδους. Πολιτισμός και αθλητισμός φλερτάρανε με την ανυπαρξία αναλογικά με τον πληθυσμό. Μέσα σε αυτή την χαμένη αίσθηση του ιερού είχαμε και μια από τις κορυφαίες ύβρεις του τόπου, το μνημείο στο διηνεκές του ανίερου και του αήθους: το καζίνο Λουτρακίου. Η πόλη αρχίζει και αλλάζει τραγικά μέσα σε 10 - 15 χρόνια. Ό,τι είχε απομείνει άλλαξε και αυτό. Τα τελευταία Ιερά έπεφταν γοργά και αναίσχυντα. Φωτορύπανση παντού, τσιμέντο παντού, θόρυβος παντού, οργάνωση πουθενά, ισχνή παραγωγή πολιτισμού, βασιλεία ανίκανων Δημοτικών Αρχών χωρίς όραμα, χωρίς στόχους, χωρίς μέλλον. Με κατεστραμμένο τελεσίδικα το Λουτράκι λοιπόν, με την παρανοϊκά πολυώροφη τσιμεντένια λέπρα να πνίγει από παντού τον υδροφόρο ορίζοντα, να θάβει σε τριτοκοσμική αθλιότητα τα σημάδια της παλιάς πόλης, δεν θα μπορούσε να υπάρξει συνεπέστερη έκφραση απώλειας κάθε αίσθησης του ιερού: με το κτίσιμο του Καζίνο άλλαξαν αποφασιστικά και το ήθος και οι αξίες των Λουτρακιωτών. Παγιώθηκαν οι συντεχνιακές σχέσεις, τα ρουσφέτια, η αμορφωσιά, η τάση για εύκολο και γρήγορο κέρδος κι άλλα τόσα δεινά. Αυτά φανήκανε και στις επεμβάσεις στο εναπομένον φυσικό περιβάλλον και στην αισθητική της πόλης. Το καζίνο είναι η ευστοχότερη χλεύη για τον παρακμιακό επαρχιωτισμό αυτής της περιοχής. Η εκτρωματική βλασφημία συνεχιζόταν με επέκταση χωρίς όρια και με ταυτόχρονη ηθική κατάπτωση. Δεν είναι καν οικιστικός πια χώρος να ζουν, να κοινωνούν, να συμβιώνουν άνθρωποι έχοντας στο νου τα ελάχιστα τουλάχιστον που υπήρχαν όταν ήμουν παιδί. Η κλειστή κοινωνία της περιοχής, αγκιστρωμένη, ασχολούνταν περισσότερο με την τοπική εκκλησία, με τα δημοτικά κομματικά και με το εύκολο πλουτισμό, παρά με τις ανάγκες ικανοποίησης της ποιότητας ζωής. Το λιγοστό χώμα που υπήρχε όταν ήμουν μικρός τώρα δεν υπάρχει πια. Η πόλη είναι πρωταρχικά χώρος για να σταθμεύουν, στριμωγμένα παντού, αυτοκίνητα και να σωρεύονται σκουπίδια. Στην παραλία έβαλαν πανομοιότυπες ομπρέλες και ξαπλώστρες σχεδόν σε κάθε μεριά επεμβαίνοντας για άλλη μια φορά στο περιβάλλον, απρόσωπες τριτοκοσμικές πολυκατοικίες παρανοϊκά υπερυψωμένες και με συμπαγή «μεσοτοιχία» μεταβάλλουν τα στενά των δρόμων σε διαδρόμους φυλακής με πανύψηλα τείχη σε κάθε γωνία της πόλης πλέον. Όριο δεν είναι τώρα το ποτάμι στην άκρη αλλά ο Ισθμός! Πίσω τα Γεράνια όρη βλέπουν χωρίς να μπορούν να μιλήσουν. Γκρίζα κάπνα μαζί με αλάτι κολλημένα στις παλιές προσόψεις, ασχήμια και κιτσαριό, άναρχες διαφημιστικές πινακίδες, θόρυβος ασίγαστος. Από εκεί που δυσκολευόταν η θαλασσινή και η βουνίσια αύρα.. να μπει μέσα στην πόλη στα χρόνια του πατέρα μου, φτάσαμε στα χρόνια μου η ανθρώπινη αύρα… να επεμβαίνει δραστικά πλέον στο βουνό και στη θάλασσα ανοίγοντας δρόμους, κτίζοντας μες στο κύμα, ξηλώνοντας βράχια, καίγοντας δάση.
Μέσα σε όλα αυτά, το Λουτράκι έχει γίνει και πόλη της ανομίας παγιωμένα πλέον. Μια αντιαισθητική άνομη ακριβή λουτρόπολη β' κατηγορίας, φωσφοριζέ και από τις παράνομες κεραίες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Πολλά καταστήματα δεν κόβουν αποδείξεις, προσχηματική προσφορά μπουκαλιού νερού σου δίνουν για να σου χρεώσουν την ξαπλώστρα περνώντας από την φασιστική τοποθέτηση των ομπρελών στην ιδιοποίηση της παραλίας από τις επιχειρήσεις, μηχανάκια ρυπαίνουν και τρέχουν συνεχώς στην παραλία ανάμεσα στα παιδάκια και στα καρότσια, παράνομοι αλλοδαποί παντός είδους ενοχλούν ανά λεπτό πουλώντας απομιμήσεις, ζητιάνοι συναγωνίζονται Κινέζες μασέζ, κακής ποιότητας και ακριβές υπηρεσίες προσφέρονται στην πλειονότητα των καταστημάτων, αλβανίδες ανασφάλιστες μαγείρισσες σε δήθεν παραδοσιακές οικογενειακές ταβέρνες, ιταλικό παγωτό από τα Πίσσια, βραζιλιάνικο καρναβάλι από τον Σχοίνο, κοκοφοίνικες αλά Φλώριντα παντού από την λαϊκή της Περαχώρας, τσιγκούνηδες εκατομμυριούχοι καταστηματάρχες που φοβούνται ότι θα τους πάρεις την εφημερίδα που διαβάζεις στο μαγαζί τους, πειραγμένα αμάξια και μηχανάκια σε ξυπνούν το βράδυ μετά από επανειλημμένη προσπάθεια που έχεις κάνει για να κοιμηθείς λόγω του εκκωφαντικού θορύβου από τα παρακείμενα μαγαζιά, αυθαίρετα κτίσματα παντού, αγενείς σερβιτόροι που δεν σε αφήνουν να ακουμπάς άλλες καρέκλες σε άδεια μαγαζιά, επέμβαση στη φύση με όλους τους τρόπους, κατασπατάληση των φυσικών πόρων, βρώμικη θάλασσα τις περισσότερες ημέρες και τόσα άλλα. Όλα συνυπάρχουν. Ο επαρχιωτισμός φαίνεται και από την μουσική που προσφέρουν. Ό,τι πιο δυνατό και όλοι το ίδιο. Λες και παίζουν μουσική όχι βάσει του κόσμου που πηγαίνει στις καφετέριες, αλλά βάσει του κόσμου που θα ήθελαν να είχαν. Ζουν στο ανίδεο κοσμάκη τους. Ακόμα και η περιβόητη δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο περιορίστηκε διότι λόγω ανυπαρξίας συντήρησης δεν καλύπτονται όλες οι περιοχές. Οι κλοπές έχουν αρνητικά ρεκόρ και τα τελευταία χρόνια και οι ληστείες, τεράστιο πρόβλημα στάθμευσης αλλά και δικαιολογίες για να ανοίξουμε στα βουνά και στα λαγκάδια δρόμους.
Εύλογο να αναρωτηθεί κανείς γιατί δεν παίρνω τα μπογαλάκια μου και να αποχωρήσω, αλλά περιμένω με προσμονή την ημέρα εκείνη που θα ανακοινωθεί οικιστικό πρόγραμμα κατά το οποίο θα κατεδαφιστούν σταδιακά οι πολυκατοικίες κάτω από την Ελ. Βενιζέλου και θα μεταφερθούν πάνω από την οδό με κτίσματα ψηλά και όμορφα. Θυμάμαι κάτι αρχιτέκτονες που λέγανε ότι άμα σε ένα οικοδομικό τετράγωνο υπάρχουν για παράδειγμα πενταόροφες κατοικίες και μικρότερα κτίσματα μπορούμε να κτίσουμε μια πολυκατοικία 15 - 18 ορόφων η οποία θεωρείται «ουρανοξύστης σε ανθρώπινο μέγεθος» αντί όλων των κτισμάτων και ο χώρος που θα περισσέψει πέριξ θα είναι χώρος πρασίνου, χώρος αναψυχής, χώρος πολιτισμού, αθλητισμού κλπ. Φανταστείτε λοιπόν κάτω από την Ελ. Βενιζέλου, δάσος έως την παραλία με ήπιες παρεμβάσεις όπως καφετέριες οι οποίες να παίζουνε χαμηλόφωνα μουσική ποιοτική και θα προσφέρουν υπηρεσίες ανάλογες. Τακτική συγκοινωνία με μικρά ηλεκτροκίνητα αμάξια θα λαμβάνουν τον κόσμο και θα τον μετακινούν σε όλα τα σημεία της πόλης. Η είσοδος της πόλης θα συνδέεται με τον προαστιακό, τα λεωφορεία κλπ. Πάνω από την Ελ. Βενιζέλου ενταγμένες αρμονικά στο τοπίο, ψηλές πολυκατοικίες βιοκλιματικές, αντισεισμικές, μ’ εκμετάλλευση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα αντικαταστήσουν τις παλιές με τον τρόπο που ανέφερα και θα προσφέρουν ελευθερία για πάρκα, αλσύλλια, χώρους για τους πολίτες κ.λπ. στο εναπομένον χώρο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με επέκταση και εδραίωση του τουρισμού λουτρόπολης, του αγροτουρισμού και των ήπιας δράσης επιχειρήσεων, ενδεχόμενη μεταφορά του καζίνο σε άλλο μέρος π.χ. σε κανένα ξερονήσι στο Αιγαίο, θα είχαν ως αποτέλεσμα ο δήμος Λουτρακίου - Αγ. Θεοδώρων να γίνει ο πρώτος δήμος που θα βασίζεται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στην ήπια ανάπτυξη έχοντας δημιουργήσει ένα αρμονικό ανθρώπινο περιβάλλον συμβίωσης με την φύση. Άμα το θελήσουμε τώρα, τα παιδιά μας θα ζουν σε αυτό το περιβάλλον. Ας τους το χαρίσουμε, εξαρτάται από εμάς. Μέχρι τότε να κυνηγήσουμε την ανομία, να ασχοληθούμε με την ανάπτυξη της παιδείας στην περιοχή, να σεβόμαστε τους κατοίκους, τους διερχόμενους και τους παραθεριστές και προς Θεού όχι άλλες επεμβάσεις στη φύση. Μην ξεχνάμε ότι όλοι οι κάτοικοι του δήμου θα έχουν εργασία και θα δέχονται υπηρεσίες ποιότητας άμα ο δήμος εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες που δίδονται από την παραπάνω πρόταση. Μηδενική ανεργία - ήπια ανάπτυξη - σεβασμός στη φύση - ποιοτική συμβίωση. Τα Ιερά που πρέπει να επαναφέρουμε.
Σε περίοδο οικονομικής, περιβαλλοντικής και αξιακής κρίσης συνεπώς ζητούμε να ξεκινήσουν τα εξής από αυτό κιόλας το καλοκαίρι ως πρώτο βήμα:
- απομάκρυνση των παράνομων αλλοδαπών που αλωνίζουν την παραλία,
- καθημερινή αστυνόμευση της παραλίας και των πεζοδρόμων από τα αρμόδια όργανα με απομάκρυνση των δικυκλιστών και επιβολή των όρων ηχορύπανσης και φωτορύπανσης,
- λειτουργία ομάδας ΔΙΑΣ στο δήμο Λουτρακίου Αγίων Θεοδώρων τουλάχιστον 4 μήνες το χρόνο, οπότε αυξάνεται κατακόρυφα ο πληθυσμός και επαρκής αστυνόμευση τους υπόλοιπους μήνες,
- καμία επέμβαση αλλοτρίωσης του εναπομείναντος περιβάλλοντος,
- ειδικοί φορείς να συντάξουν πρόγραμμα οικιστικής ανάπλασης και επιστροφής στην φυσικό περιβάλλον,
- δημιουργία ταμείου για υλοποίηση του προγράμματος,
- πολιτιστικό και αθλητικό πρόγραμμα όλο το έτος,
- δημιουργία συνεργασιών με αρμόδιους φορείς όπως εθελοντικές οργανώσεις, ομοσπονδίες, ενώσεις, σωματεία, υπουργεία κλπ.,
- δημιουργία κινήτρων για ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας από τους δημότες,
- δημιουργία δομών ώστε να έρθει στην πόλη το φυσικό αέριο, οι εταιρείες τηλεφωνίας κ.λπ.,
- επιβολή ανώτατων τιμών στις καφετέριες και στα καταστήματα εστίασης και υγειονομικού ενδιαφέροντος,
- τήρηση των κανόνων ασφαλείας, υγιεινής και ασφάλισης των εργαζομένων με καθημερινές επισκέψεις των αρμοδίων οργάνων,
- πρόγραμμα δημοσίων σχέσεων με εσωτερικές ξεναγήσεις των παραθεριστών ώστε να γνωρίσουν τις αρχαιότητες, τον ιαματικό, εκκλησιαστικό και αθλητικό τουρισμό ώστε οι ίδιοι κάτοικοι και παραθεριστές να ισχυροποιήσουν τον τουρισμό των επόμενων ετών,
- προστασία του υδροφόρου ορίζοντα με αυστηρά πρόστιμα και έλεγχος στις εταιρείες εμφιάλωσης,
- συντήρηση κι αποκατάσταση όλων των αρχαιοτήτων που είναι αφημένα στο έλεος του Θεού. Οψόμεθα.
Με τιμή
* Ο Δημήτρης Κεφάλας, είναι διαχειριστής πολυκατοικίας με βάση παραθεριστές.
(030712)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου