ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Του Μιχάλη Πούλου*

Στην χθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Λουτρακίου Περαχώρας αναμέναμε όλοι οι παριστάμενοι ότι θα επικρατήσει ένα κλίμα σύμπνοιας και ανασυγκρότησης μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοτικών εκλογών.
Ένα κλίμα που θα έδειχνε ότι ο πολιτικός πολιτισμός που επικράτησε στην προεκλογική περίοδο βρίσκει έκφραση και στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου.
Ένα κλίμα που θα έδειχνε ότι οι εκλογές είναι μια δημοκρατική αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων κι όχι πόλεμος, οι δε δημοτικοί σύμβουλοι είναι πολιτικοί αντίπαλοι και όχι εχθροί.
Αντί αυτού του ενωτικού κλίματος ο ανεκδιήγητος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Μπάμπης Γεωργίου φρόντισε να δυναμιτίσει το κλίμα. Με μια κατάπτυστη εισήγηση, ούτε λίγο ούτε πολύ, έθεσε υπό αμφισβήτηση το αποτέλεσμα των εκλογών αφήνοντας έντονα υπονοούμενα για τον τρόπο εκλογής του νέου δημάρχου Κώστα Λογοθέτη.
Δεν έχει καμία σημασία ποιος εξελέγη, αφού όμως δεν είναι το μόρφωμα της «Δημοτικής Ανανεωτικής Παρέμβασης Πολιτών», η εκλογή είναι τουλάχιστον υπό κρίση!
Τι φτωχή λογική από ένα στέλεχος που διαφημίζει την δήθεν δημοκρατική του πείρα!
Ασφαλώς, αυτή η ατυχέστατη και κακοήθης έμπνευση του Μπάμπη Γεωργίου, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για να ακολουθήσουν δηλώσεις από όλες τις πλευρές για ευθύνες - παραλήψεις - λάθη και άλλα μνημόσυνα, δεδομένου ότι η μόνη και οριστική κρίση έχει γίνει στις 14 Νοεμβρίου από τον πλέον ειδικό, που είναι ο απλός καθημερινός δημότης. Ο χώρος του δημοτικού συμβουλίου και ο χρόνος, δεν ταιριάζουν για προσωπικούς απολογισμούς, ακόμη δε χειρότερα, για κριτική επί του αποτελέσματος και αυτό όφειλε να το σεβαστεί ο απερχόμενος πρόεδρος του, Μπάμπη Γεωργίου.
Όμως στη διάρκεια της συζήτησης και παρά τον λανθασμένο χαρακτήρα της, αποκαλύφτηκαν οι πραγματικές αδυναμίες του μορφώματος της «Δημοτικής Ανανεωτικής Παρέμβασης Πολιτών» που οδήγησαν στην ήττα της 14ης Νοεμβρίου.
Ακούσαμε τον απερχόμενο δήμαρχο Γιώργο Γκιώνη σε ένα ξέσπασμα ειλικρίνειας να παραδέχεται ότι γι’ αυτόν η μαρίνα είναι χαμένη, ότι τακτοποίησε τρία άτομα από μία οικογένεια και δεν τον ψήφισαν, ότι έχασε κάθε επαφή με την καθημερινότητα, ότι πήρε δάνεια αν και έλεγε το αντίθετο, ότι είναι ο χαρακτήρας του να είναι... νευρικός. Μα ακριβώς αυτά εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια του χρεώνω και εισπράττω την πολεμική του περιβάλλοντος του. Ότι δηλαδή, δεν διεκδίκησε τη μαρίνα παρά το γεγονός ότι ήταν βασική στο πρόγραμμα του 2006, ότι άφησε να δημιουργηθεί και περιέθαλψε την αναξιοκρατία, ότι ξέχασε τους δημότες που τον ανέδειξαν, ότι τελικά είπε ψέματα για τα δάνεια, ότι δεν μπορεί ο «τσαμπουκάς» να είναι νοοτροπία και τρόπος διοίκησης ενός δήμου.
Αυτά όλα διέγνωσαν και οι βασικοί του συνεργάτες πρώην σύμβουλοί του και την «έκαναν» με ελαφρά πηδηματάκια.
Αυτά διέγνωσαν και οι δημότες και δεν τον ψήφισαν.
Είναι κρίμα για τον Γιώργο Γκιώνη που κατάλαβε τα λάθη του τόσο αργά. Το κρίμα όμως ξεκίνησε πολύ νωρίς, τότε που γυρνώντας τα μαγαζιά της πόλης κόμπαζε ότι «αφού έχω μαζί μου το καζίνο, όλους τους άλλους τους γράφω στα…», τότε που έλεγε ότι τον τάδε και την τάδε δημοτικούς σύμβουλους τους έχω στο τσεπάκι μου. Πράγματι αποδείχτηκε ότι τους είχε στο τσεπάκι του, αλλά λογάριαζε χωρίς τον ...ξενοδόχο. Είναι κρίμα γιατί εμπιστεύτηκε ανθρώπους που είναι εξαιρετικά ιδιοτελείς και συμφεροντολόγοι, με μόνο ενδιαφέρον τα προσωπικά τους μικροσυμφέροντα, αλλά βέβαια η πόλη τους γνωρίζει.
Δεν υπάρχει καλύτερος σύμβουλος από τον χρόνο και είμαι βέβαιος ότι θα καταλάβει πως κανένας και ποτέ δεν αμφισβήτησε την ατομική η οικογενειακή ακεραιότητα του, κανένας δεν είχε ούτε έχει σκοπό να βλάψει προσωπικά τον Γιώργο Γκιώνη, αυτό που τελικά όλοι εντονότατα αμφισβητήσαμε είναι το δήμαρχο και την πολιτική του, είναι την νοοτροπία και τις πράξεις του, είναι τις παραλήψεις και τις ανακρίβειές του.
Έχω την πεποίθηση ότι η επόμενη τριετία θα βοηθήσει ακόμη και τον Γιώργο Γκιώνη να μετρήσει ξανά απ’ την αρχή τις αξίες του, τις ιδέες του και κυρίως τους συνεργάτες του. Θα τον βοηθήσει να βάλει σε σειρά τις προτεραιότητές του ως αντιπολίτευση και ως υποψήφιος δήμαρχος, να δει απ’ την αρχή και ψύχραιμα τα λάθη του και τις υπερβολές του, αλλά κυρίως να αποφασίσει ότι ο δήμαρχος είναι ο καπετάνιος και αυτός χαράζει την πορεία όχι οι κάθε λογής σύμβουλοι και διευθυντές που μπορεί να εκπροσωπούν άλλα συμφέροντα! Θα τον βοηθήσει να ξεκαθαρίσει ποιοι είναι οι πραγματικοί του σύμμαχοι και ποιοι επιδιώκουν να τον παγιδεύουν.
Τελικά αν η ήττα βοηθήσει τον Γιώργο Γκιώνη και το μόρφωμα της «Δημοτικής Ανανεωτικής Παρέμβασης Πολιτών» να ανασυγκροτηθούν και να γίνουν πιο ώριμη και σωστή αντιπολίτευση, το κέρδος θα είναι για τον δήμο.
Κατά συνέπεια για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για το καλό του δήμου…
ΕΥΤΥΧΩΣ!

* Ο Μιχάλης Πούλος, είναι οικονομολόγος.
(031210)
Return top