ΚΟΥΙΖ
Με ποιόν γελάνε πιο πολύ στους Αγ. Θεοδώρους, ο οποίος όπου
πάει τρώει πόρτα;
(151113)
Είπαν…
«Ούτε ένας… (εννοείται πάρα πολύ μικρός αριθμός) δεν είπε
καλησπέρα στον επικεφαλής της Αδέσμευτης Δημοτικής Κίνησης Παύλο Παύλου. Η δε αποχώρησή του έμοιαζε σαν να ήταν κάποιος που
δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του…»
(151113)
ΠΟΙΟΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΕ 2 ΔΙΚΟΓΡΑΦΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ;
Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ;
(Αυτό δήμαρχε Κώστα Λογοθέτη θα απαντηθεί!
Πλαστογραφία μετά χρήσεως σε δικαστήριο.)
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΛΟΓΟΘΕΤΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ
ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ
Του Δημήτρη Καραπατά*
Επιμένω στις απόψεις μου, δεν σημαίνει κατά το γράφοντα,
στείρος φορμαλισμός, αλλά δυναμικός ρεαλισμός. Ορισμένα πρόσωπα, πολιτικά
ασχημάτιστα, αμφιβόλου ποιότητας και ωφελιμότητας για τον τόπο, που σημειωτέον
δεν ανέπτυξαν ποτέ στη ζωή τους μια προσωπική ιεραρχία αξιών, όπου μέσα σε αυτή
το ήθος και η δημοκρατία θα κατείχε περίοπτη θέση, επιπολαίως κατηγορούν το γράφοντα
ότι είναι σωβινιστής, χωρίς αυτό να εμπεριέχει δόση αλήθειας, καθώς μια
ανάγνωση στα γραφόμενα μου, κάνουν την εκδοχή να διατηρώ άσβεστη την αγάπη μου
για τον τόπο, σφόδρα πιθανή.
Η ένδοξη και πλούσια ιστορία της χώρας μας, η οποία είναι
γραμμένη με το αίμα του ηρωικού και πολύπαθου λαού της, δεν μπορεί με τίποτα να
σβηστεί από εμετικά πολιτικά σκουπίδια και δήθεν μπολσεβίκους της κεντρικής
πολιτικής σκηνής, που χαρακτηρίζουν χωρίς αιδώ τον ξεριζωμό της Σμύρνης,
«Συνωστισμό». Η Ελληνική Ιστορία, έχει διδάξει, πως όταν η ψυχή φλογίζεται από
το πάθος της θυσίας, τότε είναι φυσικό να έχουμε εποποιίες, όπως αυτές του
«ΌΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Και υπενθυμίζεεται πως ειδικά εκείνο το
μεγάλο και ιστορικό «ΟΧΙ» δεν ήταν μόνο των τότε κρατούντων και της
στρατιωτικής ηγεσίας, αλλά και σύσσωμου του Ελληνικό λαού, πλην μερικών
ηττοπαθών. Εκείνο το «ΟΧΙ» που είναι ανεξίτηλα γραμμένο στα κιτάπια της
παγκόσμιας ιστορίας, είναι στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε πιο επίκαιρο από
ποτέ, που όμως για να ξανακουστεί από την πολιτική ηγεσία προϋποθέτει ιδανικά
και αξίες που δυστυχώς οι λεγόμενοι εκπρόσωποι του λαού δεν διαθέτουν, ενώ
είναι προδήλως ορατό, ότι δεν διδάχτηκαν τίποτα από το έπος του ’40.
Και αυτό ίσως εξηγεί, το γιατί ενώ έχουμε πλατεία Ομονοίας,
δεν έχουμε πνεύμα ομόνοιας, αφού οι ταγοί παίζουν το ρόλο του πολυσχιδή αυτό το
πράττουν για να κατατεμαχίσουν τον λαό, ώστε να τον καταστήσουν
ευκολοκυβέρνητο. Ζωντανό παράδειγμα τέτοιας πολιτικής αποφυγής, είναι και ο
Κώστας Λογοθέτης, του οποίου οι πολιτικές εκλάμψεις, είναι σαν τις λάμψεις των
ψεύτικων διαμαντιών, αφού στην ουσία παρά τον οδυρμό και τον κλαυθμό του, μας
αναμένει, με μια παραπαίουσα πολιτική ιδεολογία, ως νέος πολύφημος για να μας
καταπιεί.
Ένα από τα τελευταία μεγάλα κατορθώματα του Κώστα Λογοθέτη,
που αναδεικνύει, για ακόμη μια φορά την δημοκρατική του αναιμία που όπως έχουμε
ξαναγράψει είναι ο προθάλαμος για μια «μπρατσάτη» δικτατορία, είναι και το
περιστατικό που έλαβε χώρα προ ημερών, στο συνεδριακό κέντρο, στην ημερίδα για
τον θερμαλισμό. Εκεί, ο Κώστας ο Λογοθέτης, πνιγμένος μέσα στο χείμαρρο της
μοχθηρίας του και με μια ακόμη διττή συμπεριφορά που ξαφνιάζει όλους τους
υγιείς νόες, από την μια, φίμωσε απροκάλυπτα τον γραμματέα του περιφερειακού
συμβουλίου της Πελοποννήσου, Λάμπρο
Μπούκλη και από την άλλη μετά το
πέρας της ημερίδας, υποκριτικά τον κάλεσε για καφέ.
Η αιτία αυτής της απολίτιστης πρωτίστως συμπεριφοράς του
Κώστα Λογοθέτη, εις βάρος ενός ευγενέστατου ανθρώπου που είναι γνωστός σε όλη
την Πελοπόννησο για την τιμιότητα του, δεν ήταν κάποια αβλεψία, αλλά ήταν
προαποφασισμένη και στοχευμένη μιας και ο Λάμπρος Μπούκλης, έχει ταχθεί
αναφανδόν υπέρ της πανθομολογούμενης απαίτησης της τοπικής κοινωνίας, που είναι
η υλοποίηση του έργου της έλευσης του προαστιακού στην πόλη του Λουτρακίου, ως
την οδό Αιγαίου.
Κάτι που ο Κώστας Λογοθέτης εξ’ ονόματος των σκοπιμοτήτων
που υπηρετεί δεν επιθυμεί και για αυτό εκθειάζει τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου
Πέτρο Τατούλη, ο οποίος συνειδητά εμπαίζει την τοπική κοινωνία εδώ και 2
χρόνια.
Συνεπώς από βιωματική προσέγγιση και επειδή όλα τα στοιχεία
είναι αδιάσειστα, η διοίκηση του Κώστα Λογοθέτη και των συναφών αυτού, δεν ήταν
ποτέ συνυφασμένη με τις παραδόσεις του Έθνους μας και τα βασικά συστατικά του
Ελληνικού ήθους και φιλότιμου, της ψυχικής αρχοντιάς και λεβεντιάς, της
δημοκρατίας, όπου μέσα σε αυτό τον τελετουργικό κύκλο έπρεπε να υπάρχει η
θρησκευτική βάση του Χριστιανισμού, (υπενθυμίζεται πως ο Κώστας Λογοθέτης είναι
επίορκος, διότι καταπάτησε τον όρκο που έδωσε, όταν χρίστηκε δήμαρχος πως θα
υπερασπίζεται τα συμφέροντα του τόπου και των δημοτών). Άρα με δήμαρχο τον
Κώστα Λογοθέτη και όσους έχουν παρόμοιες πολιτικές απόψεις, η τοπική κοινωνία,
δεν μπορεί να διαλύσει τον ιστό της υποταγής που της επέβαλαν, ταγοί σαν αυτόν.
Γι’ αυτό ο Κώστας Λογοθέτης, δεν στάθηκε ποτέ άκαμπτος, ασυμβίβαστος, υπερήφανος
μπροστά στις εξελίξεις και ήξερε μόνο εκ των υστέρων (post factum ) να εκφέρει
απόψεις, όπως π.χ. το κατάπτυστο δελτίο Τύπου που εξέθεσε αρχές Δεκέμβρη του
2011 για τον προαστιακό, που με το οποίο προσπάθησε να σφετεριστεί τις άοκνες
προσπάθειες της πρωτοβουλίας, για να καλύψει την ανυπαρξία του για το εν λόγω
θέμα, προκαλώντας μάλιστα και την οργή του Παύλου
Παύλου στο δημοτικό συμβούλιο που έγινε στις 13 του τότε μηνός. Ο Κώστας
Λογοθέτης ποτέ δεν συνταυτίστηκε με το συμφέρον της πόλης και υποστήριξε εκθύμως
τα εξωθεσμικά κέντρα λήψεως αποφάσεων για τα οποία τώρα κατόπιν εορτής και εν
όψη των επερχόμενων εκλογών, παλεύει να μας πείσει πως τα πολεμάει.
Στον «κολοφώνα της δόξης του» ήξερε μόνο να εκφράζει
θωπευτικές, καθησυχαστικές και αποπροσανατολιστικές απόψεις, γι’ αυτό και ο
ρόλος του έγινε παθητικός και τώρα είναι παραζαλισμένος από τα αλλεπάλληλα
πλήγματα που έχει δεχθεί. Ενώ είναι κατάδηλο πως ο Λογοθέτης αγνοεί πως κάθε
φορά που το χρέος μας καλεί να το τιμήσουμε, πρέπει οπωσδήποτε να ενθυμούμαστε
τους λόγους μεγάλων ανδρών, όπως αυτού που είχε γράψει ο Βίκτωρ Ουγκώ σε μια ευτυχισμένη
ποιητική του στιγμή «Δεν γνωρίζω τ’
όνομα μου, ονομάζομαι πατρίς». Διότι μόνο αυτών η φωνή, μπορεί να υψωθεί,
ως το οριακό σημείο στο οποίο απολήγει ο τραχύς και δύσκολος δρόμος της αρετής,
προς τον οποίο πατούν μόνο τα γόνατα των γενναίων ανδρών, όπως θα έγραφε και ο
Ανδρέας Κάλβος.
Είναι επιβεβλημένο οι ελεύθεροι
να έχουν συναίσθηση ευθύνης
για τα πολιτικά πράγματα.
Δημοσθένης
Δικαίωσε και δικαιώθηκε
Την ανάσχεση δυσμενών και καταθλιπτικών καταστάσεων, όπως
είναι η ανακοπή για 1.5. χρόνο της κατάσχεσης του υδροθεραπευτηρίου πέτυχε προ
ημερών ο δήμος Λουτρακίου - Αγ. Θεοδώρων υιοθετώντας, πλήρως την νομική πλατφόρμα,
που είχε προτείνει πρώτη, η νεαρή δικηγόρος και συντοπίτισσα μας, Γεωργία Κουκουλά.
Η νομική της πρόταση που υποβλήθηκε εντελώς αφιλοκερδώς και
με γνώμονα το συμφέρον του τόπου μας, δικαίωσε, όχι μόνο την ίδια αλλά και
όσους την πίστεψαν και την υποστήριξαν, την περίοδο μάλιστα, που ορισμένες
πύρινες γλώσσες, με «τσουρουφλισμένους» λοβούς και «καμένους» εγκεφάλους, που
μοναδικό τους μέλημα έχουν να περνούν οι ίδιοι «ζωή και κότα» εις βάρος του
κοινωνικού συνόλου, έσπευσαν να τις επιτεθούν με σφοδρότητα, δίχως να διαθέτουν
καν, το ανάλογο πνευματικό έρμα. Η Γεωργία Κουκουλά, αποτελεί και την ζωντανή
απόδειξη πως, όσο υπάρχουν νέοι άνθρωποι, υπάρχει και κρατιέται ζωντανή ακόμη,
η ελπίδα.
* Ο Δημήτρης
Καραπατάς, είναι επιχειρηματίας.
(151113)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου