ΚΟΥΙΖ 1
Δήμαρχε Λουτρακίου Γιώργο
Γκιώνη, αφού όπως ισχυρισθήκατε την περασμένη Παρασκευή «κάτι γυναίκες
ήλθαν και δεν ήταν Επιθεωρητές Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης», θα θέλατε να μας πείτε
τι φαντάζεσθε ότι ήταν, αφού ζητούσαν τα πρακτικά συνεδρίασης του Δ.Σ. του
Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Λουτρακίου;
(120216)
ΚΟΥΙΖ 2
Πότε επιτέλους Λουτρακιώτισες και Λουτρακιώτες θα
αφυπνισθούν και θα αντιδράσουν κατά όλων αυτών που έχουν διοικήσει τον τόπο την
τελευταία εικοσαετία;
(120216)
ΚΟΥΙΖ 3
Μήπως είναι η ώρα να συνταχθεί πίνακας κριτηρίων για να
αξιολογηθούν και να συγκριθούν τα ″βαλσαμωμένα πουλιά″ της δημοτικής αρχής του Κώστα Λογοθέτη με τα ″βαλσαμωμένα
πουλιά″ της δημοτικής αρχής του Γιώργου
Γκιώνη για να διαπιστωθεί ποιά είναι τα πιο ″βαλσαμωμένα πουλιά″;
(120216)
Είπαν… 1
«Αξιότιμε αντιδήμαρχε Πολεοδομίας - Τεχνικών Υπηρεσιών Θανάση Γεωργίου μπορεί να μην θέλετε να
λάβετε υπόψιν σας τις τρέχουσες τιμές της πιάτσας, καθ’ ότι δημοτικό έργο, αλλά
θα πρέπει να έχετε υπόψιν σας ότι λογίζοντας το κόστος αποκατάστασης του
κρηπιδώματος με τις τιμές του πίνακα ΑΤΟΕ, θα πρέπει λοιπόν η διαδικασία να
προχωρήσει με προκήρυξη δημόσιο μειοδοτικό διαγωνισμό και να γίνουν εκπτώσεις
επί του έργου. Αντίθετα, εσείς προωθείτε το έργο ως κατεπείγον με απευθείας
ανάθεση. Αυτό αντίκειται στην νομοθεσία ή όχι;
Επειδή λοιπόν ο δήμος δεν διαθέτει χρήματα, το έργο δεν
πρόκειται να χρηματοδοτηθεί από κάποιον φορέα ή ευρωπαϊκό πρόγραμμα, το λογικόν
και φρόνιμον για την οικονομία των πόρων του δήμου Λουτρακίου, θα μπορούσε να
δοθεί με κάποιες προσφορές απευθείας ανάθεση σε τμήματα του έργου. Γιατί, για
παράδειγμα, δεν υπάρχει λόγος να δοθεί ανάθεση η διακοπή του ρεύματος του
δημοτικού φωτισμού ή η υδροδότηση των ντους. Αυτές οι εργασίες μπορεί να γίνουν
από τεχνικούς του δήμου. Ακόμη, να εξοικονομηθούν χρήματα από το εργολαβικό
όφελος. Ας δοθεί σε κάποιον το κρηπίδωμα και μετά την πλακόστρωση δεν έχουν
χρόνο να την κάνουν πάλι τεχνικοί του δήμου;
Έτσι γίνεται οικονομία Θανάση Γεωργίου για όποιον πονάει
αυτό που κάνει και αγαπάει τον τόπο του, μη προσφεύγοντας για ένα απλό έργο να
κοστίσει ο κούκος αηδόνι και να πεταχθούν τα χρήματα που δεν υπάρχουν από το παράθυρο.
Αναθεωρείστε λοιπόν, την μέθοδο που έχετε επιλέξει για την
διαδικασία και επιλέξτε την λύση που θα προκρίνατε για την επιχείρησή σας ή την
οικεία σας και να μην είσθε αδιάφορος επειδή είναι δημόσιο χρήμα, επειδή τρίτοι
σας προτρέπουν που ενδεχομένως έχουν αλλότριους σκοπούς;
Θανάση Γεωργίου, επειδή έγινε και η σχετική συζήτηση, θα
δώσετε στην δημοσιότητα πώς αναλύεται το κόστος της μελέτης των € 23.176,74,
χωρίς ΦΠΑ, καθ’ ότι είστε ο πολιτικός προϊστάμενος, αλλά και για να
πληροφορηθούν οι δημότες πώς διαχειρίζεσθε τα χρήματά τους; Μέχρι πότε θα
καλύπτετε το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Λουτρακίου; Ενδεχομένως, μήπως αυτό
προβλέπει κάποια εντολή του δημάρχου Λουτρακίου Γιώργου Γκιώνη για να καλύψει τον έμπιστο κι εξ’ απορρήτων φίλο του
Γιώργο Ρουμελιώτη;»
Π. Η.
(120216)
Είπαν… 2
«Δήμαρχε Λουτρακίου Γιώργο
Γκιώνη, πήρατε την σκυτάλη των ψεμάτων, αλλά κι εδώ αδυνατείτε να
αντιληφθείτε ότι δεν έχετε ταλέντο στα ψέματα και εκτίθεσθε. Ήσασταν παρών στο
συγκεκριμένο διοικητικό συμβούλιο του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Λουτρακίου,
«πνίξατε» την δεύτερη μελέτη, είχατε γνώση, ωστόσο, εξακολουθείτε να λέτε
ψέματα. Το δυστύχημα είναι ότι είστε ο δήμαρχος κι εκφράζεται στο πρόσωπό σας η
πόλη. Δυστυχώς την δυσφημείται, εν αντιθέσει με τον Άρη Μαρίνη που λέει αλήθειες και σκοπό έχει να προστατέψει τα
συμφέροντα του δήμου Λουτρακίου. Αντίθετα εσείς, καθώς και ο έμπιστος εξ’
απορρήτων σας πρόεδρος και αντιπρόεδρος Γιώργος Ρουμελιώτης κρινόμενοι εκ του
αποτελέσματος της 18μηνης παρουσίας σας, μόνον γι’ αυτά δεν κόπτεσθε και το
μόνον που έχει να καταγραφεί είναι η πλήρης εξαθλίωση του τόπου. Ευτυχώς,
γρήγορα θα αποτελείτε παρελθόν…»
Πάνος Ηλιακόπουλος
(120216)
Είπαν… 3
«Μπούφο άμα
βλέπεις ″δημοσιογραφικό juke box″
με κάμερα, αμέσως να τα… χώσεις για να γίνεις μαϊντανός. Όμως, αφήνοντας τα
άλλα ″ δημοσιογραφικό juke box
″ στην πείνα… δεν καταλαβαίνεις ότι σε ″γλεντάνε″ και το κάζο δεν πρόκειται να
σταματήσει, όπως θέλουν οι πληροφορίες…»
(120216)
ΠΟΙΟΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΕ 2 ΔΙΚΟΓΡΑΦΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ;
Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ;
(Αυτό τ. δήμαρχε Κώστα Λογοθέτη θα απαντηθεί!
Πλαστογραφία μετά χρήσεως σε δικαστήριο.)
Η ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΜΑΡΙΝΑ ΠΟΥ ΕΞΕΠΛΗΞΕ ΚΑΘΕ ΕΧΕΦΡΟΝΑ
Του Πάνου
Ηλιακόπουλου
Δημοσιοποιήθηκε τελικά η υπ’ αριθ. 4160/2015 απόφαση του Ε΄
τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, που με το σκεπτικό της εκπλήσσει, καθ’
ότι «πνίγει» τον Τουριστικό Λιμένα Λουτρακίου, δεδομένου ότι ο δήμος μας δεν
διαθέτει ταγούς που να υπερασπισθούν τα συμφέροντά του και να διεκδικήσουν αυτά
που του ανήκουν!
Η απόφαση για τους γνωρίζοντες ενδελεχώς το θέμα, είναι
απορίας άξιον πως οι αξιότιμοι δικαστές προεξαρχούσης της προεδρευούσης Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, δεν έλαβαν
υπόψιν τους(;) τα πλέον σημαντικά στοιχεία που συνηγορούσαν κατά των
κατευθυνομένων αποφάσεων του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), που
μόνον στόχο είχαν να θάψουν μια επένδυση που ήταν προς όφελος της Εθνικής
Οικονομίας μας.
Είναι απορίας άξιον πώς δεν λαμβάνεται πουθενά υπόψιν η
γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων (ΔΑΑΜ) με την οποία
ξεκαθαρίζεται ότι αν προστατευθεί ο Αρχαίος Δίολκος δεν υπάρχει πρόβλημα από
την κατασκευή της Μαρίνας, καθώς επίσης δεν λαμβάνεται υπόψη και η μελέτη
κυματισμών, από την οποία επίσης προκύπτει ότι δεν υπάρχει είτε άμεση, είτε
έμμεση επίπτωση στον Αρχαίο Δίολκο, λαμβανομένου υπόψη ότι τα διερχόμενα πλοία
προκαλούν πολλαπλάσιες επιπτώσεις έναντι των διερχομένων σκαφών.
Απορίας άξιον είναι επίσης, πώς οι ανώτατοι δικαστές
λαμβάνουν υπόψιν τους την απόφαση του 2002 όπου επικρατεί ο ισχυρισμός
αλλοίωσης της εικόνας της Διώρυγας, όταν η εικόνα αυτή μπορεί να καταγραφεί
είτε από πλοίο που προσεγγίζει την Διώρυγα από την πλευρά του Κορινθιακού
κόλπου - από θαλάσσης δηλαδή, είτε από αέρος!
Αντίθετα με την απόφαση, οι γνωρίζοντες το θέμα ανέμεναν η
απόφαση του Ε΄ τμήματος του ΣτΕ να ψέγει σε σκληρή γλώσσα το ΚΑΣ, γιατί δεν
μερίμνησε για την σωτηρία του αρχαίου μνημείου, το οποίο σήμερα είναι θαμμένο
στον πυθμένα της Διώρυγας Κορίνθου, εξυπηρετώντας κατ’ ουσίαν τα συμφέροντα του
ιδιώτη επενδυτή ο οποίος προστατεύθηκε με τον πιο ιδεατό τρόπο και δεν
πραγματοποίησε την συμβατική υποχρέωσή του. Κι αυτό, γιατί την ώρα που τα πάντα
ήταν έτοιμα για την εκκίνηση της επένδυσης, ανακαλύφθηκαν ως δια μαγείας οι
επιπτώσεις στον Αρχαίο Δίολκο, τον οποίο σκόπιμα, ηθελημένα, αδιαφορώντας τον
άφηναν για χρόνια να καταρρέει… Επίσης, σκόπιμα και προκλητικά το ΚΑΣ,
προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο υπόχρεος επενδυτής δεν έλαβε υπόψιν του την ώρα
των κρίσιμων αποφάσεων την γνωμοδότηση της ΔΑΑΜ, έτσι ώστε και το μνημείο να
είναι προστατευμένο, αλλά και η επένδυση να έχει λειτουργήσει υπέρ του οφέλους
του οικείου δήμου Λουτρακίου, της ευρύτερης περιοχής, αλλά και της Εθνικής Οικονομίας
μας.
Ωστόσο, την ανεπάρκεια των ταγών του Λουτρακίου ψέγει στην
απόφασή του το Ε΄ τμήμα του ΣτΕ που αναφέρει χαρακτηριστικά: «…επιτρέπει την
άσκηση παρεμβάσεως μόνον υπέρ του κύρους των προσβαλλόμενων με αίτηση ακυρώσεως
πράξεων, η παρέμβαση του δήμου Λουτρακίου, ο οποίος είχε την δυνατότητα να
ασκήσει αυτοτελή αίτηση ακυρώσεως, ασκείται απαραδέκτως»! Σε απλά ελληνικά,
έπρεπε οι δήμαρχοι του Λουτρακίου να είχαν προσφύγει από το 2002 κατά των
αποφάσεων του ΚΑΣ, αλλά δεν το έκαναν. Παράλληλα, όχι μόνον δεν προσέφυγαν,
αλλά περί άλλων τύρβαζαν, όπως κάνουν για οτιδήποτε που πρόκειται να λειτουργήσει
αναπτυξιακά για το Λουτράκι.
Από την πλευρά του ο αιτών πρώην πρόεδρος του «Προμηθέα» Νίκος Λόης επισημαίνει στο loutraki-press ότι «το ΚΑΣ
και ο υπουργός Πολιτισμού, με δεδομένες τις θέσεις του Club Hotel Loutraki S.A. για δήθεν έμμεσες βλάβες του Αρχαίου
Διόλκου σταμάτησαν το έργο και πλέον ο νόμος 2160/1993 άρθρο 30 παρ. 5, ως προς την Μαρίνα Λουτρακίου κατέστη ανενεργός,
αφού και το ΣτΕ δικαίωσε το υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο προηγουμένως είχε
δικαιώσει τα συμφέροντα του υπόχρεου επενδυτή, κόντρα όμως, στην κυβέρνηση και
την Βουλή που ήθελαν την Τουριστική Ανάπτυξη της Χώρας με την Μαρίνα,
διασπώντας έτσι την έννομη τάξη, προκαλώντας παράλληλα ″εγκεφαλικό θάνατο″ στην
επένδυση. Η επένδυση, όπως πάρα πολλοί ενθυμούνται ήταν ενδεικτικής αξίας 5 δισ.
δρχ. το 1995, δηλαδή 15 εκατομμύρια ευρώ τότε! Δεν πληρώθηκε ποτέ, ούτε τα
χρήματα έχουν εξασφαλισθεί, την ώρα που όλοι γνωρίζουμε ότι το casino Λουτρακίου
είναι κλινικά νεκρό στην μηχανική υποστήριξη.. Αυτά κατάφερε λοιπόν, το υπουργείο
Πολιτισμού, ενώ γνώριζε ότι υπάρχει έτοιμη για το ΕΣΠΑ μελέτη προστασίας του Αρχαίου
Διόλκου, η οποία εάν ενταχθεί στο ΕΣΠΑ τον εξασφαλίζει οριστικά. Οράτε την
απόφαση που διέσπασε την έννομη τάξη και έκανε γελωτοποιούς τους κυβερνώντες…»
Η απόφαση του Ε΄ τμήματος του ΣτΕ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 29 Ιανουαρίου
2014, µε την εξής σύνθεση: Ν. Ρόζος,
αντιπρόεδρος, προεδρεύων, σε αναπλήρωση της προέδρου του τμήματος, που είχε
κώλυμα, Αικ. Σακελλαροπούλου, Μ. Γκορτζολίδου, σύμβουλοι, Μ. Τριπολιτσιώτη, Ελ. Μουργιά, πάρεδροι. γραμματέας η Π. Μερτζανάκη.
Για να δικάσει την από 23 Σεπτεμβρίου 2009 αίτηση: του Νικολάου Γ. Λόη, κατοίκου Λουτρακίου
(Αφροδίτης 2), ο οποίος παρέστη µε τη δικηγόρο Αγλαΐα Μυλωνοπούλου (Α.Μ. 17436), που τη διόρισε στο ακροατήριο,
κατά του υπουργού Πολιτισμού και ήδη υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, ο
οποίος παρέστη µε τον Περικλή Αγγέλου;
πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Στη δίκη παρεμβαίνει υπέρ του αιτούντος ο δήμος Λουτρακίου -
Περαχώρας, ο οποίος παρέστη µε το δικηγόρο τον Κωνσταντίνο Πολιτικό (Α.Μ. 16486), που τον διόρισε µε απόφαση της
Δημαρχιακής Επιτροπής του.
Με την αίτηση αυτή ο αιτών επιδιώκει να ακυρωθούν:
1) η υπ’ αριθ.
ΥΠΠO/ΓΔAΠK/APX/A1/Φ37/77335/4047/26.8.2009 απόφαση του υπουργού Πολιτισμού,
2) η από 7.7.2009
αρνητική γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (βλ. πρακτικά της
27/7.7.2009 συνεδριάσεως) κατ’ αποδοχήν της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη
υπουργική απόφαση και κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως.
Η εκδίκαση άρχισε ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, συμβούλου
Αικ. Σακελλαροπούλου.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τους πληρεξουσίους του
αιτούντος και του παρεμβαίνοντος δήμου, οι οποίοι ανέπτυξαν και προφορικά τους
προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησαν να γίνει δεκτή η αίτηση και τον
αντιπρόσωπο του υπουργού, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε αίθουσα
του δικαστηρίου κ α ι
Αφού μελέτησε τα
σχετικά έ γ γ ρ α φ α
Σκέφθηκε κατά το Νόμο
1 Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αίτησης
καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (853454/2009 ειδικό έντυπο παραβόλου σειράς Α).
2 Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση (α) της
ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ37177335/4047/26.8.2009 αποφάσεως του υπουργού Πολιτισμού,
με την οποία δεν εγκρίθηκε, από απόψεως αρχαιολογικού νόμου, η μελέτη
περιβαλλοντικών επιπτώσεων του Τουριστικού Λιμένα Λουτρακίου, καθώς και (β) της
από 7.7.2009 αρνητικής γνωμοδοτήσεως του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου
(βλ. πρακτικά της 27/7.7.2009 συνεδριάσεως), κατ’ αποδοχήν της οποίας εκδόθηκε
η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση.
3 Επειδή, στην δίκη παρεμβαίνει υπέρ του αιτούντος ο δήμος
Λουτρακίου - Περαχώρας (και ήδη Λουτρακίου - Αγίων Θεοδώρων, βλ. άρθρο 1 παρ. 2
περ. 28.5 του ν. 3852/2010, Α΄ 87), ο οποίος ζητεί την ακύρωση της
προσβαλλομένης υπουργικής αποφάσεως. Ενόψει, ωστόσο, της σαφούς διατυπώσεως της
παραγράφου 1 του άρθρου 49 του Π.Δ. 18/1989 (Α΄ 8), η οποία, όπως έχει παγίως
ερμηνευθεί (ΣτΕ Ολομέλεια 2307/2014, 2192/2014, 415/2011, ΣτΕ 3548/2013, 5491/2012,
3418/2012, 3090/2012 κ.α.), επιτρέπει την άσκηση παρεμβάσεως μόνον υπέρ του
κύρους των προσβαλλόμενων με αίτηση ακυρώσεως πράξεων, η παρέμβαση του δήμου
Λουτρακίου, ο οποίος είχε την δυνατότητα να ασκήσει αυτοτελή αίτηση ακυρώσεως,
ασκείται απαραδέκτως.
Απορριπτέοι τυγχάνουν, περαιτέρω, οι ισχυρισμοί του
παρεμβαίνοντος οργανισμού τοπικής αυτοδιοικήσεως περί αντισυνταγματικότητας της
προμνησθείσης διατάξεως του άρθρου 49 του Π.Δ. 18/1989, δεδομένου, μάλιστα, ότι
αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή θα οδηγούσε σε καταστρατήγηση των διατάξεων για την
προθεσμία ασκήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως.
4 Επειδή, το προσβαλλόμενο πρακτικό του ΚΑΣ στερείται εκτελεστότητας,
λόγω του αμιγώς γνωμοδοτικού του χαρακτήρα, και ως εκ απαραδέκτως προσβάλλεται
ευθέως με την κρινόμενη αίτηση (ΣτΕ Ολομ.
3454/2004, 2149/2007).
5 Επειδή, ο αιτών, δημότης Λουτρακίου, ο οποίος συμμετείχε στην
κρίσιμη συνεδρίαση του ΚΑΣ, ασκεί με έννομο συμφέρον την κρινόμενη αίτηση.
6 Επειδή, με τις διατάξεις του ν. 2160/1993 (Α΄ 118)
εισήχθησαν ρυθμίσεις για την τουριστική ανάπτυξη της χώρας και ρυθμίσθηκαν για
πρώτη φορά ζητήματα σχετικά με τη δημιουργία και τη λειτουργία των τουριστικών
λιμένων (άρθρα 29 - 37). Όπως έχει κριθεί (ΣτΕ 4542/2009 7μ.) οι διατάξεις
αυτές, ερμηνευόμενες υπό το φως των θεμελιωδών αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης, οι
οποίες πηγάζουν από το άρθρο 24 του Συντάγματος, επιτρέπουν την ίδρυση
τουριστικών λιμένων, οποιασδήποτε κλίμακας και μορφής, μόνον κατόπιν τομεακού
χωροταξικού σχεδιασμού, ο οποίος πρέπει να έχει λάβει υπόψη και να έχει
σταθμίσει τις αρχές αυτές. Περαιτέρω, από την εισηγητική έκθεση του ανωτέρω
νόμου συνάγεται ότι με τις διατάξεις του επιδιώχθηκε η αναδιοργάνωση και ο
εκσυγχρονισμός των ήδη υφισταμένων και η δημιουργία νέων τουριστικών λιμένων
αναψυχής, συμβατών με τις θεσμοθετηθείσες χρήσεις γης της ευρύτερης περιοχής
χωροθετήσεώς τους, καθώς και η ανάδειξή τους ως σοβαρού παράγοντα τουριστικής
ανάπτυξης της χώρας και ενίσχυσης της Εθνικής Οικονομίας. Εξ’ άλλου, η
εκδοθείσα, κατ’ εφαρμογήν της ειδικής νομοθεσίας περί τουριστικών λιμένων,
έγκριση χωροθέτησης του άρθρου 31 παρ. 3 του εν λόγω ν. 2160/1993 επιφέρει
ευθέως έννομα αποτελέσματα, τα οποία συνίστανται στη χωροθέτηση του τουριστικού
λιμένα και των επιμέρους υποστηρικτικών της λειτουργίας του εγκαταστάσεων και
στον καθορισμό των επιτρεπομένων χρήσεων γης και των όρων και περιορισμών
δόμησης στη χερσαία ζώνη αυτού (ΣτΕ 4542/2009). Η, κατά τα ανωτέρω, έγκριση,
εξακολουθεί και υπό την ισχύ του ν. 3010/2002, να συνιστά άσκηση αποφασιστικής
αρμοδιότητας, με αποτέλεσμα η οικεία εγκριτική πράξη να μην έχει προσλάβει, υπό
το νεότερο νομοθετικό καθεστώς, τον χαρακτήρα γνωμοδοτήσεως, αλλ’ αντιθέτως να
εξακολουθεί να αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη. Τούτο δε, διότι τόσο το
περιεχόμενο όσο και οι έννομες συνέπειες της έγκρισης χωροθέτησης τουριστικού
λιμένα δεν αλλοιώθηκαν με τη θέσπιση της προβλεπόμενης από τις διατάξεις του ν.
3010/2002 (Α΄ 91) διαδικασίας προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης και
αξιολόγησης (βλ. ήδη την αντίστοιχης λειτουργίας διαδικασία του προκαταρκτικού
προσδιορισμού περιβαλλοντικών απαιτήσεων του άρθρου 2 του ν. 4014/2011, Α΄
209), η οποία είναι διαφορετική της διαδικασίας χωροθέτησης του ν. 2160/1993
και δεν καθιστά περιττή την εφαρμογή των οικείων διατάξεων της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
Με τις διατάξεις του ως άνω νόμου θεσπίζεται, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας
νέος τουριστικός λιμένας, σύνθετη διοικητική ενέργεια, που αρχίζει με τη
δημοσίευση της αποφάσεως, με την οποία εγκρίνεται η χωροθέτησή του και
ολοκληρώνεται με την έκδοση των διοικητικών πράξεων, με τις οποίες εγκρίνονται
οι μελέτες που αποσκοπούν στην κατασκευή του, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται
και η έγκριση της μελέτης περιβαλλοντικών Ι επιπτώσεων (ΣτΕ 1581/2009 και
3476/2001). Περαιτέρω, κατά την διαγραφόμενη από τις διατάξεις του ν. 2160/1993
διαδικασία χωροθετήσεως τουριστικού λιμένα, εξετάζεται η κατ’ αρχήν
καταλληλότητα της επιλεγείσης θέσεως τόσο από απόψεως συμβατότητας προς τις ήδη
θεσμοθετηθείσες χρήσεις γης της περιοχής, όσο και από απόψεως δυνατοτήτων τουριστικής
αξιοποιήσεως και λιμενικής εξυπηρετήσεως των προς ελλιµενισµό σκαφών αναψυχής,
η τελική, όμως, απόφαση για την κατασκευή του λιμένος λαμβάνεται μόνον μετά την
ολοκλήρωση της προβλεπόμενης εκ του νόμου διαδικασίας περιβαλλοντικής
αδειοδοτήσεως του έργου, στάδιο κατά το οποίο οριστικοποιείται η ακριβής θέση
και τα επιμέρους χαρακτηριστικά του.
7 Επειδή, εξάλλου, κατ’ απόκλιση της, κατά τα ανωτέρω, διαγραφόμενης
διοικητικής διαδικασίας χωροθετήσεως, µε το άρθρο 30 παρ. 5 του ν. 2160/1993,
χωροθετήθηκαν δεκαέξι τουριστικοί λιμένες, μεταξύ των οποίων και η Μαρίνα
Λουτρακίου, και καθορίσθηκαν τα όρια της χερσαίας ζώνης τους, οι προσχώσεις, οι
χρήσεις γης και οι ισχύοντες για κάθε έναν εξ αυτών όροι και περιορισμοί δομήσεως,
οι οποίοι αποτυπώνονται σε διαγράμματα που προσαρτώνται στο παράρτημα ΙΙ του
άρθρου 41 του ίδιου νόμου (πρβλ. ΣτΕ 4542/2009 και 1508/2009). Κατά ρητή πρόβλεψη
των ίδιων διατάξεων, και για τους λιμένες αυτούς τυγχάνουν εφαρμογής οι περί
παραχωρήσεως της εκμεταλλεύσεως τουριστικών λιμένων γενικές διατάξεις του
άρθρου 31 του ν. 2160/1993 (παρ. 4 και 7), όπως επίσης, και οι διατάξεις του
ίδιου άρθρου, µε τις οποίες καθορίζονται η διαδικασία και οι όροι εγκρίσεως των
μελετών των κτιριακών και λιμενικών έργων υποδομής (παρ. 5 και 6). Ειδικώς, για την Μαρίνα
Λουτρακίου, στο παράρτημα ΙΙ του άρθρου 41 του ν. 2160/1993 καθορίζονται οι
επιτρεπόμενες χρήσεις και οι όροι και περιορισμοί δομήσεως που ισχύουν στη
χερσαία ζώνη του λιμένος ως εξής «ια. Λουτράκι Κορινθίας: Οι
ακόλουθες χρήσεις γης μπορούν να αναπτυχθούν εντός των παραμέτρων που
αναφέρονται κατωτέρω: 1. Επιτρεπόμενες χρήσεις γης και περιορισμοί δόμησης: κατηγορία
χρήσεων γης: Ξενοδοχεία - μέγιστος συντελεστής δόμησης: 0,20. Μέγιστο ύψος
(μέτρα): 16 (ίδε και 4). Απόσταση από το όριο (μέτρα): 5 (ίδε και 5). Αναλογία
Θέσεων Στάθμευσης: ¼ δωμάτια. Εμπορικές δραστηριότητες - μέγιστος συντελεστής δόμησης:
0,30. Μέγιστο ύψος 10 (ίδε και 4). Απόσταση από το όριο (μέτρα): 5 (ίδε και 5).
Αναλογία Θέσεων Στάθμευσης: 2/100 τετρ. Κατοικίες - Μέγιστος συντελεστής
δόμησης: 0,30. Μέγιστο ύψος (μέτρα): 10 (ίδε και 4). Απόσταση από το όριο
(μέτρα): 5 (ίδε και 5). Αναλογία Θέσεων Στάθμευσης: 1 ανά κατοικία. Αθλητικές
εγκαταστάσεις και εναπόθεση σκαφών στην ξηρά, 2. Συντελεστής δόμησης 0,40 επί
της συνολικής χερσαίας έκτασης. 3. Ποσοστό κάλυψης γηπέδου: 20%. 4. Σε απόσταση
μέχρι δεκαπέντε (15) μέτρων από την γραμμή του αιγιαλού, το ύψος περιορίζεται
σε 7,5 μέτρα. 5. Δεν είναι υποχρεωτική, όσον αφορά την προκυμαία. 6.
Περιλαμβάνει εστιατόρια, ταβέρνες, καταστήματα ειδών πλοίων, άλλα καταστήματα,
κέντρα διασκέδασης, πώληση σκαφών, κτίρια για επισκευές και συντήρηση σκαφών
και παρεμφερή καταστήματα κ.λπ. 7. Η περιοχή του χώρου στάθμευσης μπορεί να
χρησιμοποιηθεί για ξηρά εναπόθεση σκαφών κατά τη μη τουριστική περίοδο. Οι
θέσεις στην ξηρά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες
για χώρο στάθμευσης κατά τη διάρκεια της περιόδου αιχμής. 8. Η θέση των ορίων
των προτεινομένων προσχώσεων, που εμφανίζονται στο σχέδιο, είναι δυνατόν να
αλλάξουν υπό τον όρο ότι η ολική έκταση της χερσαίας ζώνης δεν θα υπερβαίνει
την έκταση που απεικονίζεται στο παρόν σχέδιο. Η τελική θέση της τοποθετήσεως
των προσχώσεων εγκρίνεται από την Επιτροπή [ενν: επιτροπή τουριστικών λιμένων]
κατόπιν εισηγήσεως της Γραμματείας». Αποτύπωση, εξάλλου, της θέσεως της
μαρίνας, των κτιριακών και λιμενικών εγκαταστάσεών της και των λοιπών κύριων
τεχνικών χαρακτηριστικών του έργου γίνεται στο διάγραμμα που προσαρτάται στο
ίδιο παράρτημα 11 του άρθρου 41 του ν. 2160/1993. Όπως δε συνάγεται από την
εισηγητική έκθεση του v.
2160/1993, με τις προπαρατεθείσες διατάξεις χωροθετούνται μείζονος κλίμακας
λιμενικές εγκαταστάσεις τουριστικής υποδομής ευθέως εκ του νόμου και
καθορίζονται οι επιτρεπόμενες χρήσεις και οι όροι και περιορισμοί δόμησης της
χερσαίας ζώνης τους. Οι εξαιρετικές αυτές ρυθμίσεις αφορούν σε συγκεκριμένους
τουριστικούς λιμένες, η κατασκευή, η επέκταση και ο εκσυγχρονισμός των οποίων
έχει, κατά την εκτίμηση του νομοθέτη, ιδιαίτερη σημασία για την τουριστική
ανάπτυξη της χώρας. Κατά την έννοια των ως άνω διατάξεων, η εκ του άρθρου 30
παρ. 5 του ν. 2160/1993 χωροθέτηση τουριστικού λιμένα δεν διαφοροποιείται, ως
προς το περιεχόμενο και τις έννομες συνέπειές της, από τη χωροθέτηση που
γίνεται βάσει της συνήθους διοικητικής διαδικασίας του ίδιου νόμου, την τήρηση
της οποίας και μόνον θέλησε να αποφύγει ο νομοθέτης
προς το σκοπό της ταχύτερης ολοκληρώσεως των εργασιών κατασκευής,
εκσυγχρονισμού και επέκτασης συγκεκριμένων τουριστικών λιμένων, οι οποίοι, λόγω
της σημασίας τους για την τουριστική ανάπτυξη της χώρας, είχαν ήδη αποτελέσει
αντικείμενο σχεδιασμού στο ευρύτερο πλαίσιο για την ανάπτυξη του εθνικού συστήματος
λιμένων αναψυχής. Η, κατά τα ανωτέρω, χωροθέτηση έχει, ως εκ τούτου, την έννοια
της κατ’ αρχήν επιλογής της θέσεως τουριστικού λιμένα, από απόψεως λιμενικής
καταλληλότητας, δυνατότητας τουριστικής αξιοποιήσεώς του και συμβατότητας προς
τις κατευθύνσεις του ισχύοντος χωροταξικού σχεδιασμού, συμπέρασμα που
επιβεβαιώνεται, εξάλλου, και από το ότι οι μελέτες που προηγήθηκαν της ψηφίσεως
του ν. 2160/1993 εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του σχεδιασμού του εθνικού συστήματος
λιμένων αναψυχής και ότι, για την κατάρτισή τους, ελήφθησαν κριτήρια που ανάγονται, κυρίως στην εν
γένει. καταλληλότητα της επιλεγείσας θέσεως για τον ελλιμενισμό σκαφών
και τη θαλάσσια και χερσαία εξυπηρέτησή τους και στη γειτνίασή τους με
υφιστάμενες τουριστικές υποδομές. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι, με τις επίμαχες
νομοθετικές διατάξεις παρακάμπτεται μόνο η προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία
εκτιμήσεως της σκοπιμότητας δημιουργίας νέου τουριστικού λιμένος και επιλογής
της κατ’ αρχήν περιοχής χωροθετήσεώς του (άρθρο 31 παρ. :2 του ν. 2160/1993),
χωρίς όμως να παρακάμπτονται και οι λοιπές προβλέψεις της νομοθεσίας για τους
τουριστικούς λιμένες αναψυχής. Ως εκ τούτου, απαιτείται τόσο η τήρηση
της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης του έργου, όσο και η έγκριση από
απόψεως αρχαιολογικής
νομοθεσίας, στις περιπτώσεις δε που από την κατασκευή και
λειτουργία τουριστικού λιμένος, χωροθετηθέντος βάσει του άρθρου 30 παρ. 5 του
ν. 2160/1993, δημιουργείται κίνδυνος άμεσης ή έμμεσης βλάβης των πλησίον αυτού
ευρισκομένων αρχαίων ή νεοτέρων μνημείων, οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου
Πολιτισμού μπορούν, αρνούμενο; τη χορήγηση της κατά νόμον απαιτούμενης
εγκρίσεως, να εμποδίσουν την κατασκευή του ήδη χωροθετηθέντος λιμενικού έργου.
8 Επειδή, στην
προκειμένη περίπτωση, κατά τα προκύπτοντα από τα στοιχεία του φακέλου, µε την
16307/9.9.1965 απόφαση του υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως (Β' 605), η οποία
εκδόθηκε κατ’ επίκληση των άρθρων 50 και 52 του κ.ν. 5351/1932, ο Αρχαίος Δίολκος
του Ισθµού της Κορίνθου και ζώνη προστασίας τριάντα μέτρων «εκατέρωθεν των σωζομένων
τμημάτων αυτού» χαρακτηρίσθηκε ως αρχαιολογικός χώρος, ενώ µε μεταγενέστερη
απόφαση της υπουργού Πολιτισμού (ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ04/54581/2Ι21.12.1988)
απαγορεύθηκε, για λόγους προστασίας του Αρχαίου Διόλκου, η δόμηση σε τμήμα της
εκτός των ορίων της ως άνω ζώνης περιοχής της Ποσειδωνίας και, συγκεκριμένα, σε
έκταση της δυτικής πλευράς της διώρυγας της Κορίνθου που εκτείνεται μεταξύ της
ασφαλτοστρωμένης οδού προς Λουτράκι και των καταλοίπων του αρχαίου μνημείου. Με
την ίδια απόφαση προβλέφθηκε η λήψη μέτρων προστασίας και ανάδειξης του μνημείου,
τα οποία θα καθορίζονταν βάσει αρχαιολογικής μελέτης που θα εκπονείτο στο μέλλον.
Πλησίον των καταλοίπων του Αρχαίου Διόλκου στα νότια πρανή της Διώρυγας της
Κορίνθου και, συγκεκριμένα, βορείως του βόρειου λιμενοβραχίονα της εξόδου της
προς τον Κορινθιακό κόλπο (περιοχή Ποσειδωνία), χωροθετήθηκε, µε τις διατάξεις
του άρθρου 30 παρ. 5 και του παραρτήματος ΙΙ του άρθρου 41 του ν. 2160/1993 (Α΄
118), η Μαρίνα Λουτρακίου. Με τις ίδιες διατάξεις, καθορίσθηκαν τα όρια της
χερσαίας ζώνης, οι προσχώσεις, οι χρήσεις γης και οι όροι και περιορισμοί δομήσεώς
της. Το έργο αυτό περιελήφθη, ακολούθως, στις συμβατικές υποχρεώσεις της
κοινοπραξίας «Ανώνυμη Τουριστική Εταιρεία Καζίνο Λουτρακίου» (μέλη της οποίας
ήταν οι ανώνυμες εταιρείες «Club Hotel Loutraki S.A.» και «Καζίνο Λουτρακίου
Α.Ε.»), στην οποία, με την 290/14.2.1995 απόφαση του υπουργού Τουρισμού (Β΄
101/15.2.1995), είχε παραχωρηθεί άδεια ίδρυσης και λειτουργίας καζίνο εντός των
διοικητικών ορίων του δήμου Λουτρακίου (βλ. και την 920/6.2.1994 προκήρυξη του
διαγωνισμού, Β΄ 320). Με την ίδια απόφαση, προβλέφθηκε
ότι η ανάδοχος κοινοπραξία υποχρεούτο να κατασκευάσει ιδίοις εξόδοις και εν
είδει αντισταθμιστικής παροχής, μαρίνα δυναμικότητας επτακοσίων σκαφών αναψυχής
και συνολικού κόστους πέντε δισεκατομμυρίων δραχμών στην, κατά τα ανωτέρω,
καθορισθείσα περιοχή χωροθετήσεως του έργου, η οποία ευρίσκεται σε απόσταση πεντακοσίων
περίπου, μέτρων από τις εγκαταστάσεις του Καζίνο Λουτρακίου (βλ. άρθρα 2 και 3 της
υπουργικής αποφάσεως). Κατά το στάδιο των προπαρασκευαστικών ενεργειών
για την κατασκευή της μαρίνας, η εταιρεία «Club Hotel Loutraki S.A.», μέλος της παραχωρησιούχου κοινοπραξίας, απηύθυνε στην
Δ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων αίτημα παροχής πληροφοριών
σχετικά με την ύπαρξη αρχαιοτήτων στην περιοχή που επρόκειτο να κατασκευασθεί
το έργο (βλ. την από 13.9.2000 επιστολή του Γ. Μικρούδη, πολιτικού μηχανικού, προς
την Δ΄ Ε.Π.Κ.Α.) Σε απάντηση του αιτήματος αυτού, η αρχαιολογική
υπηρεσία ενημέρωσε την εταιρεία ότι ο ευρύτερος χώρος παρουσιάζει μεγάλο
αρχαιολογικό ενδιαφέρον, ότι σε απόσταση πεντακοσίων, περίπου, μέτρων από την
υπό κατασκευή μαρίνα εντοπίζονται τα κατάλοιπα του Αρχαίου Διόλκου και ότι σε
απόσταση ενός χιλιομέτρου έχει εντοπισθεί και έχει μερικώς ανασκαφεί νεκροταφείο των κλασσικών
χρόνων. Επισημάνθηκε, επίσης, ότι, πριν από την κατασκευή οποιουδήποτε
λιμενικού έργου στην περιοχή, θα έπρεπε να εξετασθεί με μεγάλη προσοχή το
σύνολο των επιπτώσεων που θα προέκυπταν για τον Αρχαίο Δίολκο, να εκπονηθεί δε
ειδική μελέτη για τα θαλάσσια ρεύματα (βλ. το Φ6B/6208/18.10.2000 έγγραφο της Δ'
Ε.Π.Κ.Α.). Χωρίς να ζητηθούν εκ νέου οι απόψεις των αρχαιολογικών υπηρεσιών,
εκπονήθηκε, ακολούθως, η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου, σύμφωνα με
την οποία η νέα Μαρίνα Λουτρακίου επρόκειτο να κατασκευασθεί στο νοτιοανατολικό
άκρο της ομώνυμης πόλεως, πλησίον της Διώρυγας της Κορίνθου και σε θαλάσσια
έκτασή ογδόντα πέντε, περίπου, στρεμμάτων. Όπως προκύπτει από την ίδια μελέτη,
οι χερσαίες εγκαταστάσεις της μαρίνας θα καταλάμβαναν, μαζί με τις
λιμενολεκάνες, έκταση εκατόν εξήντα πέντε στρεμμάτων, εκ των οποίων δεκατρία
μόνον στρέμματα αποτελούσαν, κατά τον χρόνο αυτό, ξηρά, ενώ η υπόλοιπη χερσαία
έκταση θα δημιουργούνταν με προσχώσεις. Στην μελέτη, η οποία περιλαμβάνει
εκτενή περιγραφή των προστατευόμενων μνημείων της περιοχής, δεν γίνεται
καμία αναφορά στον Αρχαίο Δίολκο, ούτε, άλλωστε, προσδιορίζονται μέτρα
προστασίας και ανάδειξής του. Επιλαμβανόμενη της μελέτης, η Δ΄
Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων εξέφρασε αντιρρήσεις για την
κατασκευή της μαρίνας, λόγω της άμεσης γειτνιάσεώς της με τον Αρχαίο Δίoλκο της
άμεσης και έμμεσης βλάβης από τη λειτουργία της στο αρχαίο μνημείο και της οπτικής
αλλοίωσης του τοπίου που, κατά την εκτίμησή της, θα προκαλείτο από τις μεγάλης
εκτάσεως επιχωματώσεις και εκβαθύνσεις που απαιτούντο για την κατασκευή του
έργου (Φ4/3-3/3034/19.7.2002 έγγραφο της Δ΄ Ε.Π.Κ.Α.)
Στις ίδιες διαπιστώσεις κατέληξε και η συναρμόδια Εφορεία
Ενάλιων Αρχαιοτήτων (Ε.Ε.Α.), η οποία, ωστόσο, ενέκρινε «κατ’ οικονομίαν» τη μελέτη
περιβαλλοντικών επιπτώσεων, υπό τον όρο ότι θα τηρούνταν οι διατάξεις της
νομοθεσίας για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και ότι, σε περίπτωση
ανευρέσεως ενάλιων αρχαιοτήτων, θα διακόπτονταν αμέσως οι υπό εκτέλεση εργασίες
και θα ειδοποιούνταν οι αρμόδιες υπηρεσίες. Λόγω της μείζονος σημασίας του
προστατευόμενου μνημείου και της μεγάλης κλίμακας του προτεινόμενου έργου, το
ζήτημα παραπέμφθηκε στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (βλ. το ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ04/56037/3799/27
9.2002 έγγραφο της Δ/νσης Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων), το οποίο, με
την από 5.11.2002 γνωμοδότησή του, ετάχθη κατά
της κατασκευής της μαρίνας Λουτρακίου στη συγκεκριμένη θέση «για λόγους
προστασίας του Αρχαίου Δίολκου που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από. τον
προτεινόμενο χώρο κατασκευής» (βλ. πρακτικά της 45ης συνεδριάσεως
του ΚΑΣ). Με την ίδια γνωμοδότηση, το ΚΑΣ έκρινε ότι «οι μελετητές, σε
συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς, θα πρέπει να αναζητήσουν άλλη θέση
χωροθέτησης της μαρίνας, ώστε να μη θίγεται το προστατευόμενο
μνημείο». Αποδεχόμενος την αρνητική αυτή γνωμοδότηση, ο υπουργός Πολιτισμού αρνήθηκε
να υπογράψει το υποβληθέν σχέδιο κοινής υπουργικής αποφάσεως περί εγκρίσεως της
μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου, η υλοποίηση του οποίου
προσωρινώς, τουλάχιστον, εγκαταλείφθηκε. Παρά ταύτα, η Διεύθυνση Προϊστορικών
και Κλασσικών Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού ζήτησε από την εταιρεία «Club Hotel Loutraki S.A.» τη σύνταξη
συμπληρωματικού κεφαλαίου στην αρχικώς υποβληθείσα μελέτη περιβαλλοντικών
επιπτώσεων, προκειμένου να διασφαλισθεί η προστασία του μνημείου και του
αναγκαίου για την ανάδειξή του περιβάλλοντος χώρου από τις μεταβολές που θα
επέρχονταν από την αύξηση της κίνησης των σκαφών αναψυχής στα
θαλάσσια ρεύματα της περιοχής (βλ. το ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ04/67937/4654/2.12.2003
έγγραφο της ΔΙ.Π.Κ.Α.). Επί του αιτήματος αυτού, η ανάδοχος εταιρεία απάντησε αρνητικά,
υποστηρίζοντας ότι, μετά την απόρριψη από το ΚΑΣ της επιλεγείσας θέσεως
χωροθέτησης της μαρίνας, δεν συνέτρεχε λόγος για την εκπόνηση συμπληρωματικής
μελέτης (βλ. την από 16.8.2004 επιστολή). Μετά την παρέλευση
τεσσάρων, περίπου, ετών από την, κατά τα ανωτέρω, άρνηση και, συγκεκριμένα στις
αρχές Νοεμβρίου 2007, η. κατ’ άρθρο 3 ίου v. 2206/1994 επιτροπή εποπτείας της
λειτουργίας των Καζίνο απεφάνθη ότι το έργο κατασκευής της μαρίνας Λουτρακίου
δεν μπορούσε να υλοποιηθεί λόγω της αρνητικής γνωμοδότησης του ΚΑ.Σ. και της
συνακόλουθης αδυναμίας του υπουργού Πολιτισμού να υπογράψει την εγκριτική της
μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων κοινή υπουργική απόφαση (βλ. πρακτικά της
από 8.11.2007 συνεδριάσεως της Επιτροπής Εποπτείας Λειτουργίας Καζίνο). Για την
άρση του αδιεξόδου που είχε προκληθεί υπεβλήθη στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους
ερώτημα, επί του οποίου εξεδόθη η 185/2008 γνωμοδότησή του, με την οποία εκρίθη
ομοφώνως ότι η κάτοχος της άδειας λειτουργίας του Καζίνο Λουτρακίου δεν είχε εκπληρώσει
τη συμβατική της υποχρέωση περί κατασκευής Τουριστικού Λιμένα Αναψυχής για
λόγους αναγόμενους σε αντικειμενική αδυναμία, ενώ αναγνωρίσθηκε
η διακριτική ευχέρεια του υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης να αντικαταστήσει την
υποχρέωση κατασκευής του έργου αυτού με άλλο έργο που θα έπρεπε, πάντως, να
εκτελεσθεί στην ευρύτερη περιοχή του δήμου Λουτρακίου. Εν τω μεταξύ, στα τέλη
Οκτωβρίου 2007, η εταιρεία «Club Hotel Loutraki S.A.» υπέβαλε στη Γενική
Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του υπουργείου Πολιτισμού
νέο αίτημα για την «επικαιροποίηση της γνωμοδότησης του Κ.Α.Σ.) (βλ. την με
αριθ. πρωτ. εισερχ. 0561/0ΗI/ΑΣ/24.10.2007
αίτηση). Επιλαμβανόμενη του αιτήματος αυτού, το οποίο δεν συνοδευόταν από την
υποβολή επικαιροποιημένης
μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η ως άνω υπηρεσία ζήτησε τις
απόψεις των τοπικών αρχαιολογικών υπηρεσιών (βλ. το ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ37/44570/2096/16.5.2007),
οι οποίες ενέμειναν μεν στις αρχικώς διατυπωθείσες απόψεις τους, ετάχθησαν,
όμως, υπέρ της εκ νέου εισαγωγής του ζητήματος στο Κ.Α.Σ., κυρίως, λόγω του
ενδιαφέροντος της τοπικής κοινωνίας για το έργο (βλ. το Φ6Β/8553/18.12.2007
έγγραφο της ΛΖ' Ε.Π.Κ.Α. και Φ4/3-2/2276/5.8.2009 έγγραφο της Ε.Ε.Α.). Κατόπιν
τούτων, το Κ.Α.Σ., επιλαμβανόμενο εκ νέου της υποθέσεως, εξέδωσε την από
7.7.2009 γνωμοδότηση, με την οποία ετάχθη ομοφώνως κατά της εγκρίσεως της υποβληθείσης
ενώπιόν του μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, με την αιτιολογία ότι το
επίμαχο έργο, λόγω του μεγέθους και του είδους των επεμβάσεων που συνεπαγόταν η
κατασκευή και η λειτουργία του και της μικρής αποστάσεώς του από τον Αρχαίο Δίολκο,
θα προκαλούσε έμμεση βλάβη στο προστατευόμενο μνημείο. Όπως προκύπτει από τα
πρακτικά της οικείας συνεδριάσεως (27/7.7.2009), στα. οποία γίνεται εκτενής
αναφορά του ιστορικού της υποθέσεως και αναλυτική περιγραφή της θέσεως και των
κύριων χαρακτηριστικών του προτεινόμενου έργου, η υπόθεση επανεισήχθη προς
συζήτηση όχι λόγω τυχόν επικαιροποιήσεως της αρχικώς υποβληθείσης προς έγκριση
μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αλλά λόγω της υποβολής νέας αιτήσεως της εταιρείας «Club Hotel Loutraki S.A.», η οποία, εν σχέσει με το παρελθόν,
είχε συντάξει τρίτομη μελέτη για τις επιπτώσεις των κυματισμών των διερχομένων σκαφών
στον αρχαίο δίαυλο, η οποία δεν είχε τεθεί υπόψη του Κ.Α.Σ. κατά την αρχική
συνεδρίασή του. Κατά τις ειδικότερες κρίσεις των μελών του
Κ.Α.Σ., τα οποία απέδωσαν ιδιαίτερη βαρύτητα στη μη μεταβολή των τεχνικών
χαρακτηριστικών του προτεινόμενου έργου, η κατασκευή της μαρίνας στην
προβλεπόμενη θέση, η οποία δεν απέχει απόσταση μεγαλύτερη των τριακοσίων μέτρων
από την Αρχαία Δίολκο, θα αλλοίωνε, λόγω των επιχώσεων, των εκσκαφών και των
λοιπών τεχνικών παρεμβάσεων, τη φυσιογνωμία της ακτής και της ευρύτερης
περιοχής, η οποία παρουσιάζει έντονο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Από ορισμένα μέλη
του Κ.Α.Σ. διατυπώθηκε, περαιτέρω, η άποψη ότι από τη λειτουργία της μαρίνας
και τη συνεπεία αυτής αύξηση της κίνησης εντός του Ισθμού, η οποία θα είχε ως
συνέπεια την ενίσχυση των κυματισμών που δημιουργούνται από τη διέλευση πλοίων,
θα προκαλείτο άμεση βλάβη του Αρχαίου Διόλκου, συνιστάμενη στη σταδιακή
διάβρωση των υποστρωμάτων του μνημείου, στην υποσκαφή του πρανούς του και σε
καταρρεύσεις αρχαίων λίθων. Με την γνωμοδότηση έγινε, περαιτέρω, δεκτό ότι η
προστασία του Αρχαίου Διόλκου δεν περιοριζόταν στην οριοθετηθείσα, με την
16307/9.9.1965 απόφαση του υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως, προστατευτική
ζώνη των τριάντα μέτρων, η οποία αποτελούσε την ελάχιστη ζώνη προστασίας του
μνημείου, αλλά κατελάμβανε την, κατά τις περιστάσεις, αναγκαία έκταση για την
προστασία και την ανάδειξή του. Παραλλήλως, επισημάνθηκε ότι, για την αποτελεσματική
προστασία του μνημείου, αναγκαία ήταν η άμεση υλοποίηση των μέτρων που είχαν
ήδη προγραμματισθεί στο πλαίσιο εγκριθέντος σχεδίου διάσωσης και αποκατάστασης του Αρχαίου Διόλκου.
Στη συνεδρίαση του Κ.Α.Σ παρέστη ο αιτών, ο οποίος εξέθεσε προφορικώς τις
απόψεις του και κατέθεσε έγγραφο υπόμνημα,
συνοδευόμενο από διάφορα στοιχεία, με το οποίο υποστήριξε ότι η κατασκευή της
μαρίνας όχι μόνον δεν θα έβλαπτε τις παρακείμενες αρχαιότητες, αλλά θα
αποτελούσε αφορμή για την προστασία και την ανάδειξή τους. Στην ίδια
συνεδρίαση παρέστη, επίσης, ο Α. Στεργιώτης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της
εταιρείας «Club Hote! Loutraki S.A.», ο οποίος υποστήριξε, αντιθέτως, ότι η κατασκευή του
έργου θα προκαλέσει καταστροφή της παραλίας του Λουτρακίου, ότι το γεγονός αυτό
θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την τουριστική ανάπτυξη της
οικονομοτεχνικές μελέτες που εκπονήθηκαν για την βιωσιμότητα της μαρίνας
απέδειξαν, τελικώς, ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη του
θαλάσσιου τουρισμού στον Κορινθιακό κόλπο και ότι, σε κάθε
περίπτωση, θα έπρεπε να αναζητηθεί μία εναλλακτική θέση για την κατασκευή του
νέου τουριστικού λιμένα αναψυχής. Κατ’ αποδοχή ν της αρνητικής γνωμοδοτήσεως
του Κ.Α.Σ. εκδόθηκε, ακολούθως, η ήδη προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση, με την
οποία, όπως έχει ήδη εκτεθεί, δεν εγκρίθηκε, από απόψεως αρχαιολογικού νόμου, η
μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του επίδικου έργου, με την αιτιολογία ότι το
έργο αυτό, «λόγω του μεγέθoυς και του είδους των επεμβάσεων και επειδή
βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τον Αρχαίο Δίολκο, θα προκαλέσει έμμεση βλάβη
στο σημαντικό αυτό μνημείο». Προ της εκδόσεως της προσβαλλομένης υπουργικής
αποφάσεως, είχε εκδοθεί η από 19.11.2007 απόφαση του υπουργού Πολιτισμού
(ΥΠΠΟ/ΓΔΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ37/82868/4131/2007), με την οποία, κατ’ αποδοχήν σχετικής
γνωμοδοτήσεως του Κ.Α.Σ. (βλ. πρακτικά της 31/4.9.2007 συνεδριάσεως), εγκρίθηκε
σχέδιο - πλαίσιο για την προστασία, αποκατάσταση και ανάδειξη του Αρχαίου Διόλκου,
το οποίο είχε συνταχθεί από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων του υπουργείου
Πολιτισμού. Το σχέδιο αυτό προέβλεπε δέσμη επείγοντος χαρακτήρα μέτρων
προστασίας του μνημείου από τη διάβρωση, τα οποία περιελάμβαναν την τοποθέτηση
φράγματος από προκατασκευασμένα στοιχεία κατά μήκος του Διόλκου προς την πλευρά
της διώρυγας, την κατασκευή κρηπιδότοιχου παραλλήλως και πλησίον του νοτίου
πρανούς του υποθαλάσσιου ορύγματος της διώρυγας για την εξασφάλιση του μνημείου
και την εκτέλεση εργασιών εγκιβωτισμού του υποστρώματος αποκατάστασής του.
Εντός του πλαισίου αυτού, εκδόθηκε νεότερη απόφαση του υπουργού Πολιτισμού
(ΥΠΠΟ/ΓΔΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ37/100372/4304/24.10.2011), με την οποία, κατ’ αποδοχήν
σχετικής γνωμοδοτήσεως του ΚΑ.Σ. (βλ. πρακτικά της 23/5.7.2011 συνεδριάσεως),
εγκρίθηκε η προκαταρκτική μελέτη για την «ανάταξη της στεριάς στο άμεσο
περιβάλλον του Αρχαίου Διόλκου για την προστασία και ανάδειξη του μνημείου».
Ακολούθησε η εκπόνηση
μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και οριστικής μελέτης του έργου
«Προστασία της όδευσης του αρχαίου Διόλκου στην Ποσειδωνία - Ίσθμια Π.Ε.
Κορινθίας Περιφέρειας Πελοποννήσου», η οποία αποτέλεσε αντικείμενο ενδελεχούς
εξέτασης εκ μέρους του Κ.Α.Σ., το οποίο, με την από 4.6.2013 γνωμοδότησή του,
ετάχθη, τελικώς, υπέρ της εγκρίσεώς τους (βλ. και πρακτικά της 18/4.6.2013
συνεδριάσεως του Κ.Α.Σ.). Κατ’ αποδοχήν της τελευταίας αυτής γνωμοδοτήσεως,
εκδόθηκε νέα υπουργική απόφαση (ΥΠ.ΠΟ.Α./ΓΔAΠK/ΔIΠKA/TAX/Φ37/154007/81147/10461/4950/30.8.2013 με την οποία εγκρίθηκαν οι
προαναφερόμενες μελέτες.
9 Επειδή, σύμφωνα µε όσα εκτίθενται στις προηγούμενες σκέψεις
η χωροθέτηση του επίμαχου έργου µε τη διάταξη του άρθρου 30 παρ. 5 του ν.
216011993, δεν απαλλάσσει τη Διοίκηση από την υποχρέωση περιβαλλoντικής
αδειοδοτήσεως του έργου και τηρήσεως της αρχαιολογικής νομοθεσίας. Συνεπώς, πρέπει
να απορριφθούν ως αβάσιμοι οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί του αιτούντος, ο
οποίος, χωρίς να αμφισβητεί την σημασία του Αρχαίου Διόλκου και την ανάγκη
αυξημένης προστασίας του, προβάλλει, κατ’ ουσίαν, ότι η εκ του νόμου χωροθέτηση
του Τουριστικού Λιμένα Λουτρακίου είναι υποχρεωτική για όλα τα όργανα της
διοικήσεως, τα οποία, εντός του πλαισίου των αρμοδιοτήτων τους, μόνον
πρόσθετους όρους και περιορισμούς μπορούν να επιβάλλουν, όχι, όμως, και να μην
εγκρίνουν την κατασκευή του έργου. Πέραν τούτων, και ανεξαρτήτως του
ότι οι συμβατικές δεσμεύσεις της παραχωρησιούχου εταιρείας δεν αποτελούν
αντικείμενο της παρούσης δίκης, οι υποχρεώσεις που ανέλαβε ο 'ανάδοχος στο
πλαίσιο, της παραχωρήσεως του δικαιώματος εκμεταλλεύσεως του Καζίνο Λουτρακίου
δεν δημιoυργoύν δέσμευση για τις αρχαιολογικές υπηρεσίες ως προς τη χωροθέτηση
του επίμαχου Τουριστικού Λιμένα, δεδομένου, άλλωστε, ότι, κατά την έννοια των
οικείων όρων της διακηρύξεως και της συμβάσεως παραχώρησης, η εκπλήρωση των συμβατικών
αυτών υποχρεώσεων 'τελεί υπό την αυτονόητη επιφύλαξη της τηρήσεως των όρων και
περιορισμών της εκάστοτε ισχύουσας αρχαιολογικής νομοθεσίας.
10 Επειδή, εξάλλου, από τις διατάξεις του ν. 3028/2002 (Α'
159) ερμηνευόμενες υπό το πρίσμα της αυξημένης προστασίας του πολιτιστικού περιβάλλοντος
που καθιερώνεται µε το άρθρο 24 παρ. 1 και 6 του Συντάγματος, συνάγεται ότι η
διοίκηση υποχρεούται να λαμβάνει κάθε μέτρο που κρίνεται πρόσφορο για την
προστασία των αρχαίων και νεότερων μνημείων, των αρχαιολογικών χώρων και των
ιστορικών τόπων.
Η προστασία αυτή συνίσταται, κατ’ αρχήν, στη διατήρηση στο
διηνεκές αναλλοίωτων των ανωτέρω στοιχείων του πολιτιστικού περιβάλλοντος και χώρου
που είναι αναγκαίος για την ανάδειξή τους σε ιστορική, αισθητική και
λειτουργική ενότητα, περιλαμβάνει δε και τη δυνατότητα επιβολής των
απαιτουμένων για το σκοπό αυτό περιορισμών (πρβλ. ΣτΕ 4514-5/2014, 3735/2013,
168/2012, 2630/2010, 3354/2008, 4460/2005 κ.ά.). Από
τις ίδιες διατάξεις συνάγεται, περαιτέρω, ότι κάθε επέμβαση επί ή πλησίον
αρχαίου μνημείου πρέπει κατ’ αρχήν να αποβλέπει στην προστασία και την ανάδειξή
του, να ενεργείται δε ενόψει των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών του και επί τη
βάσει των δεδομένων της οικείας επιστήμης, απαγορευομένων επεμβάσεων και
χρήσεων μη συμβατών προς την κατά προορισμό χρήση του μνημείου και του
περιβάλλοντος αυτό χώρου. Εκ τούτου παρέπεται ότι οι πράξείς των αρμοδίων
οργάνων της διοικήσεως, με τις οποίες
επιτρέπεται η εκτέλεση έργων ή εργασιών πλησίον μνημείου, πρέπει να είναι
ειδικώς, αιτιολογημένες ως προς την κρίση ότι με τα έργα ή τις εργασίες αυτές
προστατεύεται, αναδεικνύεται ή, πάντως, δεν παραβλάπτεται ουσιωδώς το μνημείο
ούτε ο περιβάλλων χώρος του (βλ. μ.ά. ΣτΕ 616/2011). Για την
πληρότητα της αιτιολογίας της, η χορηγούμενη έγκριση πρέπει, ειδικότερα, να
περιέχει περιγραφή των προστατευτέων μνημείων και του προς εκτέλεση έργου,
καθώς και τεκμηριωμένη εκτίμηση των επιπτώσεων του έργου επί των μνημείων.
Αντίστοιχη είναι και η αιτιολογία που απαιτείται για την
απόρριψη αιτημάτων περί εγκρίσεως έργων. Εντός του πλαισίου αυτού, η διοίκηση
έχει υποχρέωση να απαγορεύει έργα και δραστηριότητες που μπορεί να βλάψουν
αμέσως ή εμμέσως, τόσο από άποψη ασφάλειας όσο και από αισθητικής απόψεως, τις
αρχαιότητες, με γνώμονα την εις το διηνεκές διατήρηση και προστασία τους και
ενόψει αφενός μεν του χαρακτήρα των προστατευτέων μνημείων και αφετέρου του
συγκεκριμένου έργου που πρόκειται να επιχειρηθεί. Η έγκριση, κατά συνέπεια, του
υπουργείου Πολιτισμού, η οποία αποτελεί την προϋπόθεση για την έκδοση των
λοιπών απαιτούμενων αδειών και εγκρίσεων, χορηγείται μόνον εάν, κατά την
αιτιολογημένη εκτίμηση της διοικήσεως, το έργο ή η δραστηριότητα, είτε καθ’ εαυτό,
είτε ενόψει των συνθηκών που υφίστανται στην περιοχή, δεν συνεπάγεται δυσμενείς
επιπτώσεις στη διατήρηση, την προβολή και την εν γένει προστασία του μνημείου,
αλλά και του χώρου που το περιβάλλει, και μάλιστα, σε έκταση επαρκή για την
ανάδειξή του (ΣτΕ 16812012, πρβλ. ΣτΕ 3824/2007, 1580/2007, 3224/2006,
3454/2004 Ολομ. κ.ά.).
11 Επειδή, υπό τα ανωτέρω δεδομένα, με την αρνητική γνωμοδότηση
του Κ.Α.Σ., κατ’ αποδοχήν της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη υπουργική
απόφαση, έγινε δεκτό ότι η κατασκευή και λειτουργία του επίμαχου λιμένα θα επέφερε
οπτική υποβάθμιση του Αρχαίου Διόλκου και του αναγκαίου για την ανάδειξή του
χώρου, λόγω των αλλοιώσεων που θα προκαλούνταν στην ακτογραμμή
από την εκτέλεση των εργασιών κατασκευής του έργου (επιχωματώσεις, εκβαθύνσεις
κ.α.).
Η αιτιολογία αυτή επαναλαμβάνεται και από την προσβαλλόμενη
υπουργική απόφαση, η οποία αναφέρεται μόνον στην έμμεση βλάβη
που το σχεδιαζόμενο έργο θα προκαλέσει στον Αρχαίο Δίολκο, «λόγω του μεγέθους
και του είδους των επεμβάσεων» που συνεπάγεται η κατασκευή του και της μικρής
αποστάσεώς του από το σημαντικό αυτό μνημείο της αρχαιότητας. Ούτε από τη
γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ., ούτε από το κείμενο της προσβαλλομένης και τα στοιχεία
που μνημονεύονται στο προοίμιό της προκύπτει, αντιθέτως, ότι επάλληλο
αιτιολογικό έρεισμα της απορρίψεως του αιτήματος εγκρίσεως του έργου αποτέλεσε
η άμεση βλάβη που θα προκαλείτο στο αρχαίο μνημείο από την αυξημένη κυκλοφορία
σκαφών αναψυχής και, κατ’ επέκταση, από την αύξηση των, κατ’ αυτόν τον τρόπο,
προκαλούμενων κυματισμών, διαπίστωση που δεν αναιρείται εκ μόνου του λόγου ότι
η άποψη αυτή διατυπώθηκε από ορισμένα μέλη του ΚΑ.Σ. κατά την συνεδρίαση κατά
την οποία ελήφθη η αρνητική γνωμοδότησή του. Εκ τούτων συνάγεται ότι η άρνηση
της διοικήσεως να εγκρίνει το επίμαχο έργο στηρίχθηκε αποκλειστικώς στον κίνδυνο αισθητικής
υποβαθμίσεως Αρχαίου Διόλκου, συνεπεία της αλλοιώσεως που θα
προκαλείτο στην ακτογραμμή από την εκτέλεση των εργασιών κατασκευής του έργου
και, ιδίως, από τις προσχώσεις που προβλέπονταν για τη δημιουργία χερσαίας
λιμενικής ζώνης. Στη γνωμοδότηση του Κ.Α. Σ. περιγράφονται αναλυτικώς το
μέγεθος, η δυναμικότητα και τα εν γένει τεχνικά χαρακτηριστικά του υπό έγκριση Τουριστικού
Λιμένα, τα οποία προκύπτουν, άλλωστε, και τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων
του έργου, η πληρότητα της οποίας αποτέλεσε και το κύριο αντικείμενο αξιoλόγησης κατά την σχετική διαδικασία.
Από τα στοιχεία, εξάλλου, αυτά προκύπτει ότι πρόκειται περί μείζονος κλίμακας λιμενικού
έργου τουριστικής υποδομής, που θα καταλαμβάνει χερσαία κα θαλάσσια έκταση
περίπου εκατόν εξήντα πέντε στρεμμάτων και θα περιλαμβάνει δύο μεγάλης εκτάσεως
λιμενοβραχίονες προσήνεμο και υπήνεμο μώλο- οκτώ προβλήτες ελλιμενισμού
πλείονες εγκαταστάσεις χερσαίας εναπόθεσης, συντήρησης κ.α.), καθώς και
συγκρότημα κτιρίων αστικού τύπου (κτίριο διοίκησης του λιμένα, γραφεία δημόσιων
και κοινωφελών υπηρεσιών, τραπεζικά και εμπορικά καταστήματα, ιατρεία,
αναψυκτήρια, καταστήματα πώλησης ναυτιλιακών ειδών, σχολές ναυταθλητισμού
κ.α.), με δυνατότητα, μάλιστα, μελλοντικής κατασκευής συγκροτημάτων τουριστικών
καταλυμάτων και πολυτελών κατοικιών. Ενόψει όλων αυτών και λαμβανομένης,
παραλλήλως, υπόψη της ιδιαίτερης σημασίας του Αρχαίου Διόλκου, ως μοναδικού
τεχνικού έργου της αρχαιότητας, η εκτίμηση της διοικήσεως περί αλλοιώσεως της
ακτογραμμής και περί επελεύσεως της, εντεύθεν προκαλούμενης, οπτικής
υποβάθμισης του μνημείου τεκμηριώνεται επαρκώς. Η οπτική αυτή επιβάρυνση αποτελεί,
εξάλλου, έμμεση, κατά την έννοια του νόμου, βλάβη που, ενόψει
και της μικρής σχετικώς αποστάσεως του μνημείου από το επίμαχο έργο,
δικαιολογεί κατ’ αρχήν, την μη έγκρισή του, από απόψεως αρχαιολογικής νομοθεσίας.
Υπό τα δεδομένα αυτά και λαμβανομένου, περαιτέρω, υπόψη του γεγονότος ότι η
μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου, η οποία δεν διαφοροποιείται από
την αρχικώς υποβληθείσα, δεν περιείχε συγκεκριμένη αναφορά στον Αρχαίο Δίολκο
και στα μέτρα αντιμετώπισης των επιπτώσεων. του έργου επί του μνημείου, διαπίστωση
η οποία δεν αναιρείται εκ μόνης της εκπονήσεως της μελέτης κυματικών
διαταραχών, αντικείμενο της οποίας ήταν η διερεύνηση της αυξομειώσεως των κυματισμών
που προκαλούνται από τα έργα κατασκευής της μαρίνας, όχι, όμως, και από την
αύξηση της κυκλοφορίας των διερχόμενων σκαφών αναψυχής, η προσβαλλόμενη
υπουργική απόφαση είναι νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη. Η αρνητική αυτή
κρίση της διοικήσεως, την οποία, κατά το μέρος αυτό ο αιτών πλήττει µεν, χωρίς,
όμως, να προβάλλει ειδικές και συγκεκριμένες αιτιάσεις που θα μπορούσαν να
κλονίσουν την πληρότητα της αιτιολογικής της βάσεως, εναρμονίζεται, εξάλλου,
τόσο µε τις απόψεις των περιφερειακών αρχαιολογικών υπηρεσιών (βλ. µ.ά. το Φ6Β/8553/18.12.2007
έγγραφο της ΛΖ' Ε.Π.Κ.Α. και το Φ4/3-2/2276/5.8.2009 έγγραφο της Ε.Ε.Α.), όσο
και µε την, κατά το παρελθόν, διατυπωθείσα αρνητική γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ.,
αντικείμενο της οποίας, κατά τα ήδη εκτεθέντα, υπήρξε η έγκριση του ιδίου
ακριβώς τεχνικού έργου.
12 Επειδή, περαιτέρω, αβασίμως προβάλλεται ότι, κατά την
έκδοση της προσβαλλομένης υπουργικής αποφάσεως, η διοίκηση εσφαλμένως εξέλαβε
ότι είχε κατά νόμον την δυνατότητα να επεκτείνει την προστασία του μνημείου
πέραν της εκτάσεως των τριάντα μέτρων που είχε καθοριστεί ως ζώνη προστασίας
του Αρχαίου Διόλκου µε την 16307/9.9.1965 απόφαση του υπουργού Προεδρίας της
Κυβερνήσεως, και ότι, εν πάση περιπτώσει, παρανόμως επεξέτεινε την προστασία
αυτή σε περιοχή που, κατά τα ήδη εκτεθέντα, είχε διά νόμου χωροθετηθεί Τουριστικός
Λιμένας Αναψυχής, έργο, δηλαδή, τουριστικής υποδομής, η κατασκευή του οποίου
εξυπηρετεί σκοπούς δημοσίου συμφέροντος. Τούτο δε, διότι, πέραν όσων έχουν ήδη
εκτεθεί στη σκέψη 7, η καθορισθείσα ζώνη προστασίας αρχαίου μνημείου αποτελεί
την ελάχιστη ακτίνα προστασίας του, η οποία, αναλόγως της εντάσεως και των
λοιπών χαρακτηριστικών της επιχειρουμένης κατά περίπτωση επεμβάσεως, μπορεί να
επεκταθεί και πέραν της ζώνης αυτής, εφόσον τούτο επιβάλλεται για την
εξασφάλιση της παρεχομένης εκ του νόμου προστασίας του μνημείου και του
αναγκαίου για την ανάδειξή του περιβάλλοντος χώρου. Απαραδέκτως, κατά τα λοιπά,
ο αιτών επιχειρεί να αμφισβητήσει την ουσιαστική ορθότητα της σχετικής εκτιμήσεως
της διοικήσεως, η οποία, κατά τα ήδη εκτεθέντα, ευρίσκει έρεισμα στα στοιχεία του
φακέλου της υποθέσεως.
13 Επειδή, είναι απορριπτέοι ως αλυσιτελώς προβαλλόμενοι οι ισχυρισμοί
του αιτούντος ότι, όπως προκύπτει από την µη εξετασθείσα κυματικών διαταραχών,
δεν υφίσταται άμεση βλάβη ο Αρχαίος Δίολκος εφ’ όσον, κατά τα ήδη εκτεθέντα, η
αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως στηρίζεται νομίμως και επαρκώς στον
κίνδυνο έμμεσης βλάβης του επίδικου μνημείου.
14 Επειδή, τέλος, ο λόγος ακυρώσεως ότι η προσβαλλόμενη κατά
παράβαση του δικαιώματος ακροάσεως του να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι, όπως
προκύπτει από τα πρακτικά συνεδριάσεως του Κ.Α.Σ., οι προβληθέντες, κατά το στάδιο
αυτό, ισχυρισμοί του αιτούντος καταγράφηκαν αναλυτικά, και ελήφθησαν υπόψη από
μέλη του Κ.Α.Σ. τα οποία, μάλιστα, υπέβαλαν στον αιτούντα ερωτήσεις. Τούτο δε,
ανεξαρτήτως του ότι, κατά τα παγίως κριθέντα, η συνταγματική κατοχύρωση του
δικαιώματος ακροάσεως από την οποία, άλλωστε, δεν απορρέει υποχρέωση της
διοικήσεως να καλεί τους ενδιαφερόμενους να παρίστανται στις συνεδριάσεις των
γνωμοδοτούντων οργάνων της (πρβλ. ΣτΕ 3949/2009), δεν αφορά σε διοικητικές
πράξεις που, όπως εν προκειμένω, εκδίδονται βάσει αντικειμενικών δεδομένων, µη συνδεομένων
προς υποκειμενική συμπεριφορά των διοικουμένων (ΣτΕ 3949/2009, 565/2005,
3768/2003 κ.ά.).
15 Επειδή, κατόπιν τούτων, εφόσον δεν προβάλλεται άλλος
λόγος ακυρώσεως, πρέπει να απορριφθούν η κρινόμενη αίτηση στο σύνολό της και η
παρέμβαση του δήμου Λουτρακίου
Περαχώρας.
Διά ταύτα
Απορρίπτει την αίτηση.
Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου.
Απορρίπτει την παρέμβαση και
επιβάλλει συμμέτρως σε βάρος του αιτούντος και του
παρεμβαίνοντος τη δικαστική δαπάνη του Δημοσίου, που ανέρχεται σε τετρακόσια
εξήντα (460) ευρώ.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 4 Μαΐου 2015.
(120216)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου